ذکر جمعی:

ذکر، گاهی فردی است و گاهی جمعی است. نماز جماعت، ذکر جمعی است. نمازجمعه، ذکر جمعی است:

امام خامنه‌ای در ۵ مرداد ۱۴۰۱ فرمودند: [از خصوصیات نمازجمعه] اینکه این ذکر دستهجمعی موجب می‌شود که برکات و آثار ذکر بر دستهجمع نازل بشود. ذکر الله آثاری دارد که در قرآن به این آثار اشاره شده است: «اَلا بِذِکرِ اللَهِ تَطمَئِنُّ القُلوب» این گسترش پیدا می‌کند در مجموع نمازجمعه، وقتی همه با همدیگر ذکرالله می‌کنند. بنده یک وقتی در ذیل آیهی شریفهی «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا» عرض کردم که حتّی اعتصام بحبلالله هم جمیعا باید باشد؛ «وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَهِ جَمیعاً» همه با هم اعتصام بحبلالله بکنیم؛ این اجتماع در اسلام یک چیز عجیبی است؛ نفْس اجتماع و حضور مردمی یک چیز مهمّی است، اینجا است که شما باید حسّاس باشید. اگر چنانچه نمازجمعه‌ی این هفتهتان از نمازجمعه‌ی مثلا یک ماه قبلتان جمعیّت کمتری دارد، باید احساس نگرانی کنید؛ اصلا اساس کار، حضور مردم است. وقتی دستهجمعی ذکر گفتیم، آثار و برکات ذکر  بر جمع نازل می‌شود. در قرآن دارد: فَاِنَّ الذِّکرى تَنفَعُ المُؤمِنین؛ این نفع، مال همه می‌شود. بله، شما تنهایی هم که خودتان نماز شب می‌خوانید در اتاق تنها، [به خاطر] آن هم خدای متعال به شما نفع می‌دهد؛ اما اینجا این نفع، نفع عمومی است، همهی مجموعه نفع می‌برند. یا «فَاذکُرونی اَذکُرکُم»؛ «اَذکُرکُم»، این عنایت ویژهی الهی، مترتّب است بر ذکر؛ اینجا ذکر، ذکر دستهجمعی است، پس آن عنایت هم مربوط به جمع می‌شود.

ادامه دارد...