مروری بر صفحات تاریخ استعمار در کشورهای مختلف نشان می‌دهد علی‌رغم ادعاهای انسان‌دوستانه و حقوق بشری که امروزه در رسانه‌های غربی تبلیغ می‌شود، رفتار غیرانسانی و خوی وحشی‌گری همواره بخش غیرقابل‌انکار استعمارگران اروپایی در مناطق تحت استعمار بوده است.

به عنوان یک نمونه کوچک از این وحشی‌گری‌ها «باری هاتون» در گزارشی در لس‌آنجلس تایمز می‌نویسد:

... نیروهای پرتغالی، سر سربازان استقلال‌طلب آنگولا را به درختان دو طرف جاده‌ها می‌آویختند.

آن‌ها صدها زندانی را شکنجه کردند و پس از به قتل رساندن، آن‌ها را در گورستان‌های دسته‌جمعی مدفون کردند. 

پرتغالی‌ها نه تنها خانه‌های علفی روستاها را به آتش کشیدند؛ بلکه به محیط‌زیست آفریقا نیز رحم نکردند و جنگل‌ها را با مواد آتش‌زا مورد تهاجم قرار دادند!

این اتفاقات ناخوشایند، توسط پرتغالی‌های دو نسل قبل، در حین جنگ‌های استعماری آن‌ها در آفریقا، انجام شده است.

لوئیس کوئنتایس، یک انسان‌شناس در دانشگاه کوئیمبرای پرتغال که کتابی در مورد جنگ‌های آفریقا نوشته است، می‌گوید: این مطالب "در سکوتی بزرگ فرو رفته است". در حالی که تاریخ پرتغال، به عنوان تاریخچه یک کشور کوچک و آرام که مورد زورگویی قدرت‌های بزرگ‌تر اروپایی قرار گرفته است، ارائه می‌شود.