یکی از ابتکارات امام خمینی (ره) که نتیجه تجربیات تحریم عید نوروز سال ۱۳۴۲ بود، اعلام عزای عمومی در نوروز ۵۷ بود که نقش بسزایی در تداوم حرکت مردم ایفا کرد. درواقع این موضوع نشان می‌داد که مبارزات انقلابی مردم ایران، محدود به ماه‌های محرم و مراسم عزاداری نمی‌شود. در عین حال، مبارزات مردم ایران در عید نوروز، نشانگر آن بود که تا زمانی که رژیم غیرقانونی و سرکوبگر پهلوی روی کار است، هیچ عیدی وجود نخواهد داشت. بر همین اساس مردم ایران برگزاری جشن عید نوروز را به پس از سقوط سلطنت پهلوی، موکول کردند.

در هفته‌های پایانی سال ۵۶ صحبت‌هایی مبنی بر تحریم عید نوروز و اعلام عزای عمومی بود تا اینکه در روز ۴ فروردین ۵۷ انتشار پیام امام (ره) که مردم را به برپایی باشکوه مراسم چهلم شهدای ۲۹ بهمن تبریز دعوت می‌کرد، شور تازه‌ای به مبارزات انقلابی مردم در سراسر کشور داد. کشتار بیرحمانه قم، ایران را به هیجان در آورد و تبریز عزیز را به قیام همگانی مردانه در قبال ظلم و بیدادگری کشاند، و کشتار دسته‌جمعی تبریز، ملت غیور ایران را چنان تکان داد که در آستانه انفجار است.

علاوه بر پیام حضرت امام (ره) مبنی بر اعلام عزای عمومی در ایام نوروز، روحانیون، آیات عظام و علما و طلاب حوزه‌های علمیه نیز با صدور اعلامیه‌هایی برگزاری مراسم بزرگداشت شهدای انقلاب را مورد تاکید قرار دادند. به عنوان مثال در قسمتی از اطلاعیه علمای حوزه علمیه قم آمده بود: رژیم، پس از قتل سید مصطفی خمینی و اهانت به امام خمینی، مردم را به گلوله بست و ما شاهد خون‌هایی بودیم که از سینه برادرانمان در خیابان‌ها جاری بود... آیا خلاف انسانیت نیست درحالی که هزاران خانواده در عزای فرزندان به‌خون‌خفته خویش سیاه پوشیده‌اند، ما عید بگیریم؟! ...ما نه تنها عید نداریم؛ بلکه برای بزرگداشت چهلمین روز شهیدان تبریز آماده می‌شویم و روزی را عید می‌گیریم که بر یزید زمان پیروز گردیم.

به دنبال انتشار این پیام‌ها و اعلامیه‌ها، مردم در سراسر کشور آماده شدند تا مراسم چهلم شهدای تبریز را با شکوه فراوان برگزار کنند.