جندب بن جناده، مشهور به ابوذر غفاری از برجسته‌ترین صحابیان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، از سابقون در اسلام و از علاقمندان به امیرالمومنین علی (علیه السلام) دانسته شده که با خلافت خلفای سه‌گانه پس از پیامبر مخالفت کرد. ابوذر غفاری در بیان حق، مصلحت‌بینی نمی‌کرد و عمل خلاف اسلام را به‌روشنی به اصحاب قدرت تذکر می‌داد. در دوران خلیفه دوم، با قانون منع کتابت حدیث مخالفت کرد و با روی کار آمدن خلیفه سوم، انتقادات او از رفتارهای مالی خلیفه سوم و بخشش‌های او از بیت‌المال به نزدیکانش به اوج رسید، به‌طوری که منجر به تبعید او به شام شد.

به نقل از منابع، در شام ابوذر به انتقاد از نحوه حکومت‌داری معاویه پرداخت. او در کنار نقد دائمی معاویه و اشرافی‌گری او برای مردم، به نقل فضائل اهل‌بیت (علیهم السلام) می‌پرداخت و مردم را به تبعیت از آنان می‌خواند. در پی این انتقادات، معاویه ابوذر را بازداشت کرد. سپس به خلیفه سوم نامه نوشت و حضور ابوذر در شام را خلاف مصلحت حکومت شمرد. پس از این نامه، خلیفه سوم دستور بازگرداندن ابوذر به مدینه را صادر کرد.

پس از بازگشت ابوذر به مدینه، انتقادات او از روش حکومت خلیفه سوم ادامه یافت. ابوذر، عثمان و خاندان او و بنی‌امیه را بر طبق حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم)، متهم به سوءاستفاده از بیت‌المال کرد. این موضوع خشم خلیفه را برانگیخت. از سوی دیگر، خلیفه هدایای برای او فرستاد که ابوذر با شدت آنها را رد کرد و به قاصدان گفت به خلیفه بگویند که داور میان من و او خداست. سرانجام عثمان تصمیم به تبعید دوباره ابوذر گرفت. ابوذر خود پیشنهاد شام و عراق را برای تبعیدگاه مطرح کرد؛ ولی عثمان هیچ‌کدام را نپذیرفتند و او را به نقطه‌ای در اطراف مدینه به نام ربذه تبعید کرد.