وقاحت نارنجی! محمد ایمانی نوشت: وقاحت دولت‌های غربی، حد و مرز نمی شناسد. هم بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشرند و هم طلبکاران آن. هفته گذشته، یک کانال غربگرا، با انتشار تصویر وسط و توییت مشترک سفیران فرانسه و انگلیس نوشت: "سفارتین بریتانیا و فرانسه از نشست دیپلمات‌ها در تهران، برای پایان دادن به خشونت مبتنی بر جنسیت خبر دادند. آنان برای مقابله با این خشونت، رنگ نارنجی را انتخاب کرده‌اند". برخی مزدوران چشم و گوش بسته هم، روبان نارنجی را در یکی از دانشگاه ها پخش کردند؛ بدون این که نه دو سفارت و نه مزدوران شان، به ماهیت رنگ نارنجی اشاره کنند. نارنجی، رنگ لباس بیش از 800 زندانی بیچاره ای بود که از زمان دولت بوش و سپس در دولت های بعدی، در بازداشتگاه آمریکایی گوانتانامو، تحت شدیدترین و فنی ترین شکنجه ها نگهداری شدند! نارنجی، ضمنا نماد کودتای رنگی در اوکراین و روی کار آوردن مُهره‌ای به نام یولیا تیموشنکو است که بعدها به خاطر فساد مالی بازداشت شد. «رفراندوم تشییع حاج‌قاسم» و مشکل جریان چپ محمود میرلوحی، فعال چپ در بخشی از یک مصاحبه که سایت جماران آنرا منتشر کرد، گفته است:"اخیرا تعدادی از چهره‌های اصلاح‌طلب، با آقای اژه‌ای و آقای شمخانی دیدارهایی داشتند. بالاخره مشخص شود اگر صحبتی بوده، نتایج‌شان چه بود؟ مقامات، نتایج‌شان را مطرح کنند، نشست‌های گسترده‌تری با دبیران کل احزاب و چهره‌های سرشناس و کسانی که در جامعه مقبولیت داشتند، برقرار کنند. به طور مثال آقای روحانی دیدارهایی با مطبوعات، شخصیت‌ها و هنرمندان داشت. اینها باید شکل بگیرد و گفت وگوها شروع شود. اینها از مقدمات بحث گفتگو است که متاسفانه در دهه اخیر همواره انکار شد و حاکمیت همواره احساس کرد مردم همراه هستند. بعد از شهادت سردار سلیمانی و حضور آن جمعیت، باعث احساس بی‌نیازی شد که همه این موارد مؤید سیاست‌ها و برنامه‌های آقایان است که نتیجه آن را امروز می‌بینیم." از صحبت‌های میرلوحی پیداست که حضور میلیونی مردم ایران در تشییع شهید حاج‌قاسم سلیمانی؛ رفراندوم ناخواسته و البته پیروزی بوده که اصلاح‌طلبان را وادار به کنایه و طعنه کرده است.

آسیب‌های فراروی نظام اسلامی

لازم است که ماهیت انقلاب اسلامی، از قبل مشخص شده باشد و وجه ممیز آن نسبت به سایر حرکت‌ها و انقلاب‌ها، تبیین گردیده باشد. این امر در دروس پیشین موردتوجه قرار گرفت و وجه ممیز انقلاب اسلامی نسبت به سایر انقلاب‌ها مشخص گردید.
آسیب‌های فراروی نظام را، در دو قالب می‎توان در نظر گرفت. بخشی از این آسیب‌ها و تهدیدها از داخل کشور و برخی دیگر، از خارج بر نظام تحمیل می‎شود. البته تقسیم عوامل آسیب‎رسان به عوامل داخلی و خارجی، و این معنا نخواهد بود که دو نوع مجزا و مُباین آسیب وجود دارد که یکی به دست دشمنان خارجی و دیگری به دست عناصر داخلی به اجرا درمی‎آید؛ بلکه در هر نوع آسیبی که متوجه نظام می‎شود، ممکن است هم عناصر داخلی و هم خارجی مشارکت داشته باشند؛ حال یا این طرح‌ها از داخل شروع، و به‌وسیله دشمنان خارجی تقویت می‎شود و یا فرمول و دستور این طرح‌ها از خارج داده می‎شود و مزدوران داخلی، آن را پیاده می‎کنند.
این آفت‌ها را می‏توان به چهار گروه تقسیم کرد: «تهدیدهای نظامی»، «اقتصادی»، «اخلاقی» و «عقيدتی»
جامعه انقلابی ممکن است از سوی بیگانگان، مورد هجوم نظامی واقع شود و نظامی که در مراحل تکوین خود می‌باشد، توسّط قوّه قهریه‌ی آنان، سرنگون گردد. راه مبارزه با این امر، حفظ و تقویت روحیه‌ی فداکاری، جان‌فشانی، مقاومت و سلحشوری مردم، تعلیم شیوه و شگردهای دفاع، جنگ و فنون نظامی به آنان، و تهیه و تحصیل سازوبرگ جنگی و آلات و ادوات نظامی است.
نعمت انقلاب اسلامی، به همان میزان که بسیار بزرگ است، از نظر وجود دشمنان نیز کم‎نظیر می‎باشد و آشکارترین فعالیت دشمن در جهت نابودی انقلاب اسلامی، دخالت نظامی است. منابع غنی جمهوری اسلامی باعث شده است تا استکبار جهانی، چشم طمع به خاک جمهوری اسلامی داشته باشد و مسلماً با چنین وضعیتی نمی‎توان با اتخاذ سیاست بی‎طرفی، از گزند دشمن مصون ماند؛ بلکه باید با حفظ آمادگی و قدرت لازم، زمینه دفاع از خود را، فراهم ساخت.
 (کتاب انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن به قلم علامه مصباح یزدی (ره)، ص ۱۶۰)