لازم است که ماهیت انقلاب اسلامی، از قبل مشخص شده باشد و وجه ممیز آن نسبت به سایر حرکت‌ها و انقلاب‌ها، تبیین گردیده باشد. این امر در دروس پیشین موردتوجه قرار گرفت و وجه ممیز انقلاب اسلامی نسبت به سایر انقلاب‌ها مشخص گردید.

آسیب‌های فراروی نظام را، در دو قالب می‎توان در نظر گرفت. بخشی از این آسیب‌ها و تهدیدها از داخل کشور و برخی دیگر، از خارج بر نظام تحمیل می‎شود. البته تقسیم عوامل آسیب‎رسان به عوامل داخلی و خارجی، و این معنا نخواهد بود که دو نوع مجزا و مُباین آسیب وجود دارد که یکی به دست دشمنان خارجی و دیگری به دست عناصر داخلی به اجرا درمی‎آید؛ بلکه در هر نوع آسیبی که متوجه نظام می‎شود، ممکن است هم عناصر داخلی و هم خارجی مشارکت داشته باشند؛ حال یا این طرح‌ها از داخل شروع، و به‌وسیله دشمنان خارجی تقویت می‎شود و یا فرمول و دستور این طرح‌ها از خارج داده می‎شود و مزدوران داخلی، آن را پیاده می‎کنند.

این آفت‌ها را می‏توان به چهار گروه تقسیم کرد: «تهدیدهای نظامی»، «اقتصادی»، «اخلاقی» و «عقيدتی»

جامعه انقلابی ممکن است از سوی بیگانگان، مورد هجوم نظامی واقع شود و نظامی که در مراحل تکوین خود می‌باشد، توسّط قوّه قهریه‌ی آنان، سرنگون گردد. راه مبارزه با این امر، حفظ و تقویت روحیه‌ی فداکاری، جان‌فشانی، مقاومت و سلحشوری مردم، تعلیم شیوه و شگردهای دفاع، جنگ و فنون نظامی به آنان، و تهیه و تحصیل سازوبرگ جنگی و آلات و ادوات نظامی است.

نعمت انقلاب اسلامی، به همان میزان که بسیار بزرگ است، از نظر وجود دشمنان نیز کم‎نظیر می‎باشد و آشکارترین فعالیت دشمن در جهت نابودی انقلاب اسلامی، دخالت نظامی است. منابع غنی جمهوری اسلامی باعث شده است تا استکبار جهانی، چشم طمع به خاک جمهوری اسلامی داشته باشد و مسلماً با چنین وضعیتی نمی‎توان با اتخاذ سیاست بی‎طرفی، از گزند دشمن مصون ماند؛ بلکه باید با حفظ آمادگی و قدرت لازم، زمینه دفاع از خود را، فراهم ساخت.

 (کتاب انقلاب اسلامی و ریشه‌های آن به قلم علامه مصباح یزدی (ره)، ص ۱۶۰)