بهشت وسیع و پهناور که به وسعت کل جهان مادی امروز ما است، در آخرت برای تقواپیشگان و خداجویان و نیکوکاران آماده و مهیا شده است و چه بسا از آیه بر می‌آید که هم اکنون این بهشت آفریده شده و مهیا است؛ ولی ما توانائی پی بردن به جا و مکانش را نداریم و اصلاً در جای دیگری از قرآن فرموده: «و لقد رآه نزلة أخری عند سدرة المنتهی عندها جنة المأوی» که اشاره به معراج رسول خدا صلی الله علیه و آله دارد و جبرئیل امین، بهشت جاویدان را به پیامبر نشان می‌دهد و این خود دلیل دیگری است بر اینکه بهشت هم اکنون آفریده شده و مهیای پذیرش مهمانان است.

شاید در اینجا این سؤال پیش بیاید که اگر بهشت تنها برای نیکوکاران و متقین آماده شده، پس اطفال و یا ابلهانی که از عقل درستی در این دنیا برخوردار نیستند و خداوند آنها را وعده بهشت داده که «اکثر أهل الجنة البله» چنانچه در روایت آمده است یا حتی تبهکارانی که با شفاعت یا با بعضی از اعمال خوب پس از مدتی به بهشت می‌رسند، کجا نامشان ذکر شده است؟ در پاسخ گوئیم که اینها همه به طفیلی نیکوکاران و تقواپیشگان به بهشت می‌رسند؛ مانند آنکه شما مهمان عزیزی را دعوت کنید و به افتخار او بیست نفر دیگر را نیز دعوت نمایید، در هنگام سخن می‌گویید فلانی منزل ما دعوت بود و نامی از آن بیست نفر که غذا نوش جان کرده‌اند برید، چون آنها به طفیلی آن مهمان اصلی آمده‌اند؛ لذا نامشان برده نمی‌شود، در اینجا نیز اصل دعوت از متقین و محسنین است و بقیه قطعاً به طفیلی آنان به این سفره جاویدان دعوت می‌شوند و به عبارت دیگر چنانکه گفته‌اند: «لولا المتقون لما خُلقت الجنة» اگر متقین نبودند، بهشت آفریده شد، معلوم می‌شود که بهشت آماده پذیرائی از تقواپیشگان نیکوکار است و دخول دیگران در آن، بالعرض می‌باشد، پس اصالت مهمان‌نوازی برای آنان است و سایرین همه طفیلی‌اند. بارالها! ما که از متقین نیستیم، امیدواریم لطفی کنی و ما را جزء طفیلیان بالتبع قرار دهی. آمین رب العالمین.