با وجود تحقیقات دانشگاهی متعدد در زمینه ماهیت و وسعت خشونت نیروهای مسلح پرتغالی علیه بومیان موزامبیک، دستیابی به تخمین قابل استنادی از تعداد کشته شدگان ممکن نیست. 

از طرفی، پرتغال، به منظور القای قدرت کنترل و توان دست‌یابی به دستاوردهای راهبُردی نزد افکار عمومی، غالبا تعداد بومیان نقل مکان کرده و تعداد افراد شناسایی شده مرتبط با نیروهای چریکی مردمی را بیشتر از تعداد واقعی، و تعداد کشته شدگان را کمتر از تعداد واقعی گزارش می‌کرده است.

با در نظر گرفتن همه این موارد، می‌توان تعداد کل کشته شدگان بومی را چیزی بین سی هزار تا پنجاه‌هزار نفر در نظر گرفت. (گزارشات موزامبیک تا چند صدهزار کشته را ادعا می‌کند)

گزارش‌های رسمی سازمان ملل در این زمینه نیز محدود به کشته‌شدگان ناشی از خشونت مستقیم و کاملا مستند می‌باشد. همین امر، باعث ایجاد خطای چشم‌گیری در آمار شده است. به عنوان مثال، کمیسیون ذکر کرده است که پرتغال متهم به کشتن هزار بومی از طریق مسموم کردن آب می‌باشد؛ اما از آنجا که این کشته‌شدگان، به عنوان تلفات ناشی از شیوع وبا ثبت شده‌اند، جزء آمار کشته شدگان نیامده‌اند.