در روزهایی که غزه زخمی و مقاوم، زیر سنگین‌ترین فشارها و بحران‌های انسانی قرار گرفته است، و با توجه به تاکیدات و منویات مقام معظم رهبری در خصوص اهمیت نقش‌آفرینی کشورها و ملت‌های مسلمان در حمایت از مردم مظلوم غزه، این پرسش اصلی را می‌توان مطرح کرد که کشورهای اسلامی چگونه می‌توانند جلوی شریانهای سیاسی و اقتصادی را که به رژیم صهیونیستی خون تازه می‌رسانند، بگیرند؟ 

برای پاسخ به این پرسش باید به این نکته توجه داشت که مقابله با کمک‌رسانی سیاسی و اقتصادی به رژیم صهیونیستی نیازمند شبکه‌ای از اقدامات دیپلماتیک، حقوقی، اقتصادی و فرهنگی است. راه‌حل، نه در صدور بیانیه‌های غیر موثر؛ بلکه در مجموعه‌ای از اقدامات عملی هماهنگ و هوشمندانه است:

۱. تن دادن دولت‌ها به خواست اکثریت در سیاست خارجی 

نخستین گام، پایان دادن به روابط عادی با رژیم اشغالگر است. این مسئله امروز به خواست اکثریت مردم در کشورهای جهان - اعم از مسلمان یا غیر مسلمان - تبدیل شده است. در شرایط امروزی وجود هر سفارتخانه، دفتر تجاری یا نشست رسمی مرتبط با اسرائیل، در واقع به رسمیت شناختن جنایت‌های ضد بشری است که مقابل چشم جهان رخ می‌دهد. تشکیل یک کارگروه ضد عادی‌سازی رابطه با اسرائیل یا کمیته قدس در سازمان همکاری اسلامی، در اولویت قرار دارد و می‌تواند به مرجع مشترک فشارهای دیپلماتیک علیه اسرائیل و دولت‌های حامی آن تبدیل شود.

۲. تحریم اقتصادی هدفمند

پول، شریان حیات اسرائیل است. بستن این شریان، یعنی جمع‌آوری فهرست شرکت‌ها و بانک‌هایی که به این رژیم خدمات می‌دهند و تحریم کامل آن‌ها در جهان اسلام. همزمان، باید بازار موازی میان کشورهای اسلامی تقویت شود تا نیاز به این شبکه‌های آلوده که دستشان تا مرفق در خون کودکان مظلوم غزه فرو رفته است، از بین برود. در این شرایط، تحریم دلار از سوی کشورها و استفاده از ارزهای محلی به‌جای آن نیز، بخشی از این جنگ اقتصادی است.

۳. پیگیری مداوم بحران از مسیر حقوقی

دادگاه‌های بین‌المللی و کنوانسیون‌های ضد جنایات جنگی، ابزارهایی هستند که باید با مستندسازی دقیق جنایات اسرائیل، به کار گرفته شوند. طبق ماده یک مشترک کنوانسیون‌های ژنو، دولت‌ها تعهد دارند حقوق بین‌الملل بشردوستانه را رعایت و از نقض آن جلوگیری کنند؛ بنابراین، مداخله بشردوستانه برای جلوگیری از جنایات ضد بشری اسرائیل، وظیفه همه دولت‌هاست. شکایت جمعی کشورهای اسلامی و غیر اسلامی از اسرائیل، مسئولیت حامیان این رژیم را از حالت سیاسی به سطح حقوقی و الزام‌آور ارتقاء می‌دهد و آنان را تحت فشار افکار عمومی می‌گذارد. این اقدام علاوه بر اینکه در راستای اصل مسئولیت مشترک کشورها برای مقابله با ارتکاب به جنایات جنگی است، کشورهای هم‌پیمان اسرائیل را ملزم به پاسخگویی در قبال کمک به اقداماتی خواهد کرد که مصداق جنایات جنگی شمرده می‌شوند. 

۴. مقابله در میدان رسانه و فرهنگ

این جنگ به معنای حقیقی، جنگ روایت‌هاست. یک ائتلاف رسانه‌ای جهان اسلام باید روایت مقاومت و افشای زنجیره حامیان اقتصادی اسرائیل را به همه زبان‌ها منتشر کند. ایجاد ائتلاف رسانه‌ای اسلامی برای پوشش وقایع فلسطین، متوازن‌سازی روایت‌های غربی و تولید فیلم و مستند گسترده برای تبیین مظلومیت غزه بسیار حائز اهمیت است. در کنار آن، تحریم فرهنگی و ورزشی و جلوگیری از برگزاری رویدادهای فرهنگی و ورزشی مشترک با اسرائیل یا حامیان اصلی آن، ساده‌ترین پیامی است که می‌توان به این رژیم و هم‌پیمانانش داد که «هیچ عرصه‌ای برای اشغالگران کودک‌کش، امن نیست».

۵. معجزه وحدت و هماهنگی واقعی

سال‌هاست بیانیه‌های رسمی علیه جنایات اسرائیل صادر می‌شوند و فراتر از آن هیچ اقدام عملی و موثری انجام نمی‌شود. وقت آن رسیده که جهان اسلام یک «شبکه هماهنگی عملیاتی» برای فلسطین داشته باشد؛ ساختاری شبیه اوپک، با تصمیمات الزام‌آور در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و رسانه‌ای.

بدیهی است که این نسخه نیاز به اراده مشترک و استمرار دارد، دیپلماسی قوی از سوی جمهوری اسلامی و هم‌پیمانان ایران برای اجرای آن می‌تواند نه‌تنها منابع رژیم صهیونیستی را محدود کند؛ بلکه پیام مهمی به دنیا خواهد داد: وحدت جهان اسلام، وقتی به عمل برسد، حتی بزرگ‌ترین ماشین جنگیِ تحت حمایت غرب را می‌تواند زمین‌گیر کند.