رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: مبادا مهر و محبت و علاقه نسبت به زن و فرزند، تو را وادار کند که به محیط گناه قدم گذاری و خود را به خاطر ایشان، به فعل حرام بیندازی.

(کلام نور، ج1، ص 140)

 

مسأله مجادله همسران؛ لذت کثیف «غر زدن» 

حجت‌الاسلام علی اکبر مظاهری اصفهانی، استاد حوزه و دانشگاه و نویسنده کتاب‌هایی چون «شیوه شهریاری»، «جوانان و انتخاب همسر»، «فرهنگ خانواده»، «از ژرفای حج» و مترجم متن شریف نهج‌البلاغه، طی یادداشتی به مسئله مجادله همسران و راهکارهایی برای رسیدن به سبک زندگی اسلامی اشاره کرده است.

مجادله همسران، آفتی است دانه‌درشت که می‌تواند به تنهایی زندگی خانوادگی را مُچاله کند. 

ستیزه به جایی رساند سخن

که ویران کند کاخ‌های کهن

این آفت، چندان زیان‌زننده است که ما برای آن، یک کتاب مستقل نوشته‌ایم؛ کتاب «نبرد بی‌برنده» که نشر خادم الرضا آن را منتشر کرده و امسال به چاپ یازدهم رسیده است. این خراب‌کار موذی، گاهی «زیرِ پوستی» عمل می‌کند. خود را چنان که هست آشکار نمی‌کند که به عنوان عامل طلاق دیده شود؛ مانند موریانه به ساختمان نفوذ می‌کند و آن را از درون می‌خورد. ناگهان ساختمان فرو می‌ریزد. مجادله همسران؛ بگومگوها، گیردادن‌ها، نیش‌زدن‌ها، نزاع‌ها، قابلیت تبدیل به عادت‌شدن را دارند؛ یعنی آدمی به آن معتاد می‌شود، به‌گونه‌ای که از آن «لذت کثیف» می‌برد. خود را از ترک آن عاجز می‌بیند.

در درس «دانش خانواده»، در جایی از درس، سخنی در نکوهش مجادله همسران گفتم و نمونه‌ای از یکی از مشاوره‌هایم آوردم که به زن و شوهری که برای حل مسأله مجادله‌شان به مشاوره آمده بودند، در پایان جلسه اول گفتم: تا نوبت بعدی مشاوره‌مان، هیچ‌کدامتان، هیچ مجادله نکنید، اگرچه خود را صددرصد صاحب حق بدانید و همسرتان را صددرصد نابه‌حق بدانید. یکی‌شان گفت: «یعنی من تا یک هفته، هیچ نِق و غُر نزنم؟! می‌تِرِکَم»! یکی از دانشجویان، که همسر دارد، گفت: «واقعاً هم اگر آدم یک هفته غُر نزند، دعوا نکند، می‌پُکَد»! گفتم: این یعنی همان «لذّت کثیف». آدمی چندان به این کردار نامبارک عادت کند که تصور یک‌هفته بدون مجادله، برایش حالت منفجرشدن ایجاد کند.