واحد تکاوران نیروی دریایی به فرماندهی ناخدا صمدی و یگان هایی از ژاندارمری  با پشتیبانی چهار توپ کاتیوشا، توپ‌های ۱۳۰میلی‌متریی، آتشبار۱۷۵میلی‌متریی که در شلمچه مستقر بود مدت ۳۴ روز در برابر ۲ لشکر تا بن دندان دشمن در محور بصره به خرمشهر با استفاده از امکانات خود و  با پشتیبانی کامل هوایی و توپخانه، مقاومت کردند.

با چهار توپ کاتیوشا موشک گذاری می‌کردیم و با هماهنگی دیده‌بانی  سروان نریمانی که در شلمچه بود، روی چند مختصات شلیک و چندین تانک و خودرو دشمن را منفجر کردیم و تلفات سنگینی به  آن‌ها تحمیل کردیم و  دشمن عقب نشینی می‌کرد؛ اما مجدداً شب‌ها حمله می‌کردند.

بیشترین تلفات ما در منطقه شلمچه بود؛ زیرا متاسفانه هیچ واحد پیاده و تانکی جز سربازان منقضی خدمت سال ۵۶ به منطقه اعزام نکردند.

در شبانه روز نزدیک به ۱۲۰۰ موشک به دشمن می‌زدیم که علاوه بر آن با توجه به ستون پنجم، حفاظت از یگان هم با جدیت دنبال می‌شد و هر آتشی که به روی دشمن می‌ریختیم، بلافاصله تغییر موضع می‌دادیم تا توپ‌ها را از دست ندهیم و چندین هواپیمای دشمن را که برای شناسایی آتشبار کاتیوشا در منطقه پرواز می‌کردند، با توپ‌های ۲۳میلی‌متریی که در آبادان مستقر بود سرنگون می‌کردیم.