وصیت‌نامه شهید ساروخانی: 

«امام عزیزمان و پیر جمارانمان را پشتیبان باشید. اگر یک دست دارید، با دست دیگر؛ اگر دست نداشتید، با بقیه اعضای بدن از امام محافظت کنیـد. به اسلام عزیز وفادار بمانید؛ چون این اسلام بر گردن یکایک من و شما حق بسیار بزرگـی دارد. مبادا روی خون شهدای عزیزمان پا بگذارید! مبادا حق این عزیزان را  پایمال کنید! بـه خانـواده شـهدا احتـرام بگذاریـد؛ زیرا کـه اینـان همچـون زینـب کربـلا، حامـلان رسـالت کربــلای ایــران می‌باشند. بـرادر و خواهـر، شـهید کسـی را می‌خواهـد وقتـی بـه خـون غلتیـد، رسـالتش را بـه دوش بگیرنـد؛ پـس شـما رسـالت ماهـا کـه می‌رویـم، بـه دوش بگیریـد تـا انقلابمـان، اماممـان، سـربلندیمان، شـجاعتمان و بزرگیمـان را حفـظ کنیـد. بـا عـرض سـلام بـه حضـور پیامبـر بـزرگ اسـلامی، حضـرت محمـد بـن عبداللّـه (صلی الله علیه وآله وسلم) او کـه چگونـه زیسـتن را بـه مـا آموخـت و بـا درود بـر فرزنـد زهـرا (سلام الله علیها) حسـین بـن علـی (علیه السلام) کـه بـا ایثـارش در عاشـورای خونیـن کربـلا چگونـه مـردن را بـه مـا آموخـت و بـا سـلام بـه امـام خمینـی (ره) قلـب تپنده مسـتضعفان جهـان و بـا درود بـر شـهدای  گلگون کفـن، ایـن عاشـقان  جان‌باختـه در کـوی عشـق الهی و بـا درود بـر خانـواده شـهدا، ایـن زینب‌هـای زمـان مـا، ایـن صابـران در راه خـدای متعـال. برادران و خواهران، زمانی من این وصیت‌نامه را می‌نویسم که هر لحظه لحظه‌اش با زیبایی‌هایی می‌آمیزد و دل انسان‌ها را با لقاءاللّه می‌آمیزد و دل انسان را با لقاءاللّه آشنا می‌سازد. صدای توپخانه‌های اسلام، دل سـتمگران را در این سرزمین به لرزه درمی‌آورد و عزیزان چنان شیردل بر دل پوسیده ستمگران می‌تازند. ایــن  صحنه‌هــا را مگــر بتوانید با  لحظه‌های جنگی اسلام مقایسه کنید! بـرادران و خواهرانم، امام عزیزمان و پیر جمارانمـان را پشتیبان باشـید. اگر یک دست دارید، با دست دیگـر؛ اگر دست نداشـتید، بـا بقیـه اعضـای بدن از امام محافظـت کنیـد. به اسلام عزیز وفادار بمانید؛ چون این اسلام بر گردن یکایک من و شما حق بسیار بزرگی دارد. بـرادر، خواهـر، مبـادا روی خـون شـهدای عزیزمـان پـا بگذاریـد! مبـادا حـق ایـن عزیـزان را پایمـال کنیـد! بـه خـدا سـوگند، نخواهنـد بخشـید؛ چراکـه یکایـک ایـن عزیـزان بهتریـن سـوغات خویــش را در ایــن راه بخشــیدند. بــه خانــواده شــهدا احتــرام بگذاریــد؛ زیرا کــه اینــان همچــون زینــب کربــلا، حامــلان رســالت کربــلای ایــران می‌باشند. بــرادر و خواهــر، شــهید کســی را می‌خواهـد کـه وقتـی بـه خـون غلتیـد، رسـالتش را بـه دوش بگیرنـد؛ پـس شـما رسـالت ماهـا کـه می‌رویـم، بـه دوش بگیریـد تـا انقلابمـان، اماممـان، سـربلندیمان، شـجاعتمان و بزرگیمـان را حفـظ کنیـد؛ چرا کـه بـا بـودن اینـان در راه عزیزانمـان خواهیـم بـود و در کنـار دنیـای جاودانگـی، رسـول خـدا (صلی الله علیه وآله وسلم) از ما راضی خواهـد بـود و در آخر، ملتمسم اگر دستتان به کربلای حسین رسید، ما را فراموش ننمایید.

خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه دار.