مرحوم حاج شیخ مجتبی قزوینی خراسانی (م: 1346ش)، متعقّل سترگ و متألّهِ قرآنی بزرگ که از بزرگان علمای جامع معقول و منقول و معارف سره قرآنی بودند و در انواع علوم غریبه و علوم اشارات از سر آمدان روزگار به شمار می‌رفتند، و به ویژه از اسرار قرآنی و «ختومات آیات» و «اسماً» اطّلاعاتی وسیع و مهم داشتند، و به مراحل عملی و تأثیر شگرفی دست یافته بودند. می‌فرمودند: 

«هر وقت سوره یس یا ختمی از ختومات آن را می‌خوانید و به این سوره مبارکه متوسّل و متوجّه می‌شوید، حاجت شما آن باشد که به حقیقت خود سوره برسید؛ زیرا حیف است که این سوره را برای مقصد دیگری بخوانید، چون هیچ‌کدام از امور دنیایی قابلیت و ارزش آن را ندارد که انسان، «یس» را برای رسیدن به آن بخواند».

یاران و دوستان خاصّ حاج شیخ مجتبی قزوینی خراسانی ـ که روحش در جاودانان شاد باد ـ مشاهدات و حالات و تصرفات مهم و خاصّی را از آن انسان قرآنی بزرگ دیده و شنیده‌اند، در این باره خود حضرت ایشان می‌فرمودند: «من هر کاری که کرده‌ام، به برکت سوره یس کرده‌ام».

به مناسبت اینکه اشاره‌ای به اهمّیت خاص این سوره مبارکه به میان آمد و ذکری از «قلب قرآن» شد، در پایان این سخن کوتاه، یادآوری می‌کنیم که یکی از وقت‌هایی که خواندن سوره یس و مداومت بر آن بسیار مفید است و در احادیث نیز رسیده است، خواندن این سوره به هنگام خواب است. خوب است چهارده صلوات با توجّه به ارواح و باطن معصومین (علیهم السلام) قبل از خواندن سوره و چهارده صلوات بعد از خواندن، به قصد قربت بفرستد و ثواب این ذکر عظیم را به خود چهارده معصوم (علیهمُ السّلام) هدیه کند. در بعضی از احادیث آمده است که یک‌بار صبح و یک‌بار شب این سوره را بخوانید، لیکن برای خواندن «سوره یس»، به هنگام خواب فواید فراوانی نقل شده است و برای «سیر در رؤیا» نیز در صورت طهارت و توجّه، به حتم آثاری دارد. به طور خلاصه باید گفت: مداومت بر خواندن این سوره، به خصوص برای رسیدن به حقایق «معرفتی» و «قربی» و «حبّی» که در این سوره ـ که قلب «قرآن کریم» است ـ وجود دارد، موجب برکات بسیاری خواهد بود.