عید غدیر از اعیاد مهمی است که هر ساله شیعیان آن را تجلیل می‌کنند. عید غدیر به مناسبت نصب امیرالمومنین علی (علیه السلام) در هجدهم ذی حجه سال دهم هجری قمری پس از حجه الوداع از سوی پیامبر گرامی اسلام است که در یک همایش بزرگ حاجیان در سرزمینی به نام غدیر خم انجام گرفت. از سوی امامان معصوم (علیهم السلام) بزرگداشت این روز برای زنده نگه داشتن ولایت و مذهب شیعه سفارش شده است. این عید، بر اساس روایات اهل بیت (علیهم السلام)، بزرگ‌ترین عید خدا است. همه پیامبران (علیهم السلام)، در طول تاریخ و پیش از وقوع آن، آن را عید گرفته‌اند؛ شیعیان، با زنده کردن خاطرات این روز، از فراموشی سفارش و امر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) به امت اسلام جلوگیری می‌کنند. آنان، زنده نگه داشتن واقعه غدیر را به معنای زنده نگه داشتن امامت، ولایت و هدایت بشریت دانسته‌اند؛ زیرا طبق فرموده امام صادق (علیه السلام) عید غدیر، اعظم و اشرف از دو عید فطر و قربان است. عید غدیر، سلسله مکتب تشیّع را در هر سال، گذشته را به آینده متّصل می‏کند و رشته را دوام می‌بخشد، و پیوسته دیو شوم و غول استکبار و خودسری را منکوب، و مبارزه با آن را جاودان می‌کند. امامان معصومین سلام الله علیهم أجمعین، شیعیان خود را أمر به شادی و سرور و تهنیت و تبریک و تسلیم و روزه و إنفاق در این روز نموده، و با عنوان عید، و نام و نشانه عید با آن رفتار مینمودند. به همین دلیل شیخ مفید پس از آمدن به بغداد در اثر پیشرفتی که در فنون مختلف کرده بود و به‌واسطه نبوغ و استعداد ذاتی برای زنده نگه داشتن مذهب شیعه در میان اهل سنت بغداد به وسیله تجلیل از عید غدیر و روز عاشورا، به طور آشکارا اظهار تشیع می‌نمودند و شعائر مذهبی خود را علناً انجام می‌دادند، روزهای عید غدیر محله کرخ یک پارچه چراغان می‌شد و مجالس جشن و سرور تشکیل می‌دادند، روزهای عاشورا دکان‌ها را بسته و در کوچه و بازار دسته‏جات حرکت داده عزاداری می‌کردند.