نماز جماعت علاوه بر آثار مفید و مثبت فردی و اجتماعی ازجمله: نظم و انضباط، اتحاد، وقت‌شناسی، تهذیب اخلاق و...، روحیه فردگرایی، انزوا و گوشه‌گیری را از بین برده و سطح دانش و عبودیت و خضوع را افزایش می‌دهد. تکامل روح و روان، درخشش نور امید و تقویت اراده از مهم‌ترین و برجسته‌ترین تاثیرات نماز برای انسان است؛ اما هر وجدان بیداری که فضیلت این سرود رهایی را قبول داشته باشد، به آثار دیگری نیز معترف خواهد بود که از آن جمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: رهایی از تنبلی جسمی، بی‌انضباطی، حواس‌پرتی و بی‌توجهی و بلاهت، ناسپاسی و حق‌پوشی و حق‌کشی، دوستی و همراهی با مغضوبان و گمراهان، کبر و خودبینی، تعصب و نژادپرستی، تفرقه و پراکندگی، تنهایی و جدایی از مردم، نفاق و دورویی، غضب و شهوت، آرزوی دور و دراز، تملق و چاپلوسی، پرستش بت‌ها و مردم پرستی، خرافه و جهل، حسادت، حرص و بخل، امراض روانی، زندان تن، خشم پروردگار، عذاب دوزخ، کوری روز رستاخیز، برخورداری از یاری خداوند در زندگی و بالاخره اتصال به عالم ملکوت و رضایت خداوند.

بنا به دستورات اسلام، مستحب است که انسان، نمازهای واجب - به خصوص نمازهای یومیه - را به جماعت بخواند، به خصوص برای همسایه‌ی مسجد وکسی که صدای اذان را می شنود، این امر بیشتر سفارش شده است. در روایتی وارد شده است که اگر یک نفر به امام جماعت اقتدا کند، هر رکعت از نماز آنان، ثواب یک‌صد و پنجاه رکعت نماز را دارد و اگر دو نفر اقتدا کنند، هر رکعتی، ثواب ششصد نماز را دارد و هرچه بیشتر شوند، ثواب نمازشان بیشتر می‌شود تا به ده نفر برسند و عده آنان از ده که گذشت، اگر تمام آسمانها کاغذ و دریاها مرکب و درختان قلم و انس و ملائکه نویسنده شوند، نمی‌توانند ثواب یک رکعت آن را بنویسند.

نماز جماعت، شیوه‌ای است که به مسلمانان نشان می‌دهد، همواره با هم باشند؛ چه در سختی‌ها و چه در خوشی‌ها. حتی ممکن است در همین نماز، مشکلات برخی از افراد مطرح شود و توسط افراد خیر دیگر حل شود؛ اما همان‌گونه که قبلاً نیز اشاره شد، ثواب نماز جماعت آن قدر زیاد است که در اسلام به تشکیل آن حتی توسط دو نفر نیز اشاره شده است.

به طور کلی، نماز جماعت دارای آثار مثبتی در بین مسلمین است؛ از قبیل: ایجاد اتحاد و فضای دوستی و مودت، آشنایی با اخبار و اتفاقاتی که در یک محدوده زمانی و مکانی صورت می‌پذیرد و...