1. و آن کسی که در راه خدا کشته شد، مرده نپندارید؛ بلکه او زنده ابدیست؛ لکن همه شما این حقیقت را درک نخواهید یافت.

2. پاسدارم و هرگز نکنم پشت به میدان... گر سر برود، من نروم از سر پیمان 

3. کم کم احساس می‌کنم می‌توانم شاهد زیبای شهادت را در آغوش خود بفشارم و تا ابد ازخود جدا نکنم.

4. این شهادت به زودی نصیب من خواهد شد؛ ولی آیا کشته شدن مرا می‌توان شهادت نامید! به خدا نا امید نیستم.

5. شهادت یک انتخاب است. انتخابی آگاهانه و مشتاقانه. حرکتی است شتابدار بسوی معشوق که نصیب هر کسی نمی‌شود، پس گریه بر شهید جایز نیست.

6. بر شهید تسلیت جایز نیست و شما نیز تسلیت نگوئید و تسلیت نپذیرد؛ بلکه تبریک بگوئید و فقط به تبریک‌ها پاسخ گوئید تا روح شهادت طلبی مسلمین هر چه بیشتر و بیشتر شکوفاتر شود.

7. چقدر دورند از حقیقت کسانی که مدفون در وجود خویشند.

8. چقدر دورند کسانی که دین را سپر جانشان ساخته‌اند، در حالی که سنت پیامبر به ما می‌آموزند که جان را سپر دین قرار دهیم.

9. عزیزانم! تنها شهادت طلبی نمی‌تواند کارا باشد و درکنار این روح باید که فکری اسلامی و منسجم، مترقی و قوی وجود داشته باشد و این چیزی نیست به جز خط امام، خطی که نه تنها امروز لازم است؛ بلکه خطی کلی برای حرکت دائمی مسلمین و بر شما ست که این فکر را که فکری مستقل و جدا از فکر احزاب و گروهکهاست، افزایش دهید.

10. قوانین امام خمینی را بدون چون و چرا بپذیرید که سعادت ابدی در آن است و جهاد را فراموش نکنید که جهاد فی سبیل الله شکل تکامل مبارزاتی است.

11. در شهادتم مشکی نپوشید و لباسی بپوشید که در عروسیم پوشیده‌اید و در ضمن زیاد هم گریه و زاری نکنید؛ زیرا دوست ندارم دشمن اسلام شاد شود.