مورخان اسلامی نوشتهاند که پس از حجهالوداع در سال دهم هجری، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) همهی حجگزاران انبوه همراه خود را، مدت سه روز در محل غدیر خم، نگه داشت تا فرد فرد آنان که به گفتهی پارهای از مورخان اهل سنت، ۱۲۰ هزار نفر بودند، با علی بن ابیطالب علیهالسلام با عنوان «امیرالمؤمنین» و خلیفه بعد از رسول ربالعالمین، بیعت کنند و همگان هم بیعت کردند. اما کمتر از سه ماه بعد، و در حالی که هنوز بدن مطهر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) دفن نشده بود، عدهای از آنان در سقیفه بنیساعده جمع شدند، و با زیر پا گذشتن خواسته خدا و پیامبر و شکستن عهد و پیمان و بیعت خود، «کردند آنچه را که نباید میکردند» و «شد آنچه که نباید میشد».
این واقعه دردناک که شکاف و شقاقی عظیم در عالم اسلام ایجاد کرد و مسیری انحرافی در مدیریت کلان جامعه اسلامی ایجاد کرد، درس عبرتی است که هماکنون نیز باورمندان به اسلام، باید وظیفه خود را در تبیین حقایق و تشریح دستاوردهای ملی و بینالمللی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی به درستی و با جدیت انجام دهند و در زمان حاضر لازم است که در تشریح و تبیین دقیق و هنرمندانه خدمات بینظیر دولت خدوم و جهادی و خستگیناپذیر سیزدهم، کوتاهی نکنند و الا تردید نکنید که دشمنان انقلاب و ملت، کاری میکنند که جای «جلاد و شهید» و «خائن و خادم» در ذهن و باور مردم جابهجا شود و آنگاه مجدداً کسانی بر جامعه حکومت خواهند کرد که دل و دین در گرو غرب و غربیان داشته باشند تا جایی که حتی آب خوردن مردم را نیز به «آرزوی محال ارتباط با آمریکا» گره بزنند! کسانی که در اثر بیکفایتی خود، ذخائر طلا و ارز کشور را خالی کردند، دستان آلوده نزدیکترین کسانشان، به غارت بیتالمال مشغول بود و بعضاً هم هنوز در زنداناند! کسانی که پرداخت یارانه ۴۵ هزارتومانی را «مصیبت عظمای دولت» میدانستند و نهایتاً خزانه خالی را تحویل دولت شهید رئیسی دادند و تصریح کردند که حتی از پرداخت حقوق کارکنان دولت عاجزند! کسانی که میانهای با آرمانها و اهداف انقلاب اسلامی ندارند، و ایران را به عنوان یکی از دهکدههای کدخدا میخواهند و نه «ایرانی قوی و قدرتمند» و «محوری شکستناپذیر برای جبهه مقاومت» و «امیدی برای مستضعفان و مظلومان جهان.»