وصیت‌نامه شهید علیرضا محمدبیگی

مادر از جان عزیزترم، امید است به خواست خداوند قادر هرچه زودتر با دعای خالصانه شما، اسلام عزیز بر کفر جهانی پیروز گردیده و با خوشحالی همه رزمندگان جان بر کف از جمله این فرزند کوچک شما به آغوش شما بازگردد و همه خادم اسلام بوده باشیم؛ ولی از آنجایی که در اول وصیت‌نامه از قرآن کریم نقل کردم، سرنوشت هرکس را خداوندی که او را خلق نموده می‌داند و چنانچه خداوند حکیم سرنوشت مرا شهادت تقدیر فرموده بود و مرا نیز از پیروان کاروان شهدای کربلا محسوب فرمودند و به شهادت رسیدم دوست دارم زینب‌وار صابر و شاکر بوده باشید و مرا از صبر و شکیبایی خود در مقابل دشمن مسرور و شاد گردانی و به قول امام حسین (علیه السلام) که به خواهرش زینب در لحظات آخر وداع فرمودند شیطان حلم و صبر شما را نرباید که اجر شما از دست برود و من اطمینان دارم با توجه به آن محبت‌هایی که از شما می‌دانم در این راه صابر و با استقامت خواهید بود و درس صبر را به دیگر مادران خواهید داد و نشان خواهید داد که شما پیرو زهرای اطهر و دختر قهرمانش زینب کبری هستید و اگر مدت عمر پای منبرها و مجالس روضه‌خوانی گفتید، ای کاش ما کربلا بودیم تا حسین فاطمه (سلام الله علیها) را یاری می‌نمودیم، فعلاً برای ما این جنگ با کفار و دشمنان سر سخت و خونخوار امتحان است که هر کس حسینی است باید قدم به میدان نهد و در راه خدا از جان و مال و فرزند و خانواده بگذرد که یا در خط دین است یا دنیا و اگر ما از جهاد در راه خدا و جانبازی در راه ایمان خودداری نماییم معلوم می‌شود گفته‌هایمان حقیقت نداشته و با دل و جان و ایمان به وعده‌های خداوندی نیاورده‌ایم که او می‌فرماید شهدا زنده‌اند و نزد خدای خود روزی می‌خورند و شهیدان شفاعت می‌نمایند و شهیدان شمع محفل تاریخ بشریتند و شهدا قلب تپیده تاریخند و مادرم خوشحال باش که خداوند به شما مانند هاجر یک فرزند، چون اسماعیل عطا نمود و شما او را در راهش قربانی نمودید و رضای خدا را بر رضای خود پیش‌تر دانستید و، اما خواهرانم دوست دارم شما در حفظ حجاب خود و جامعه اسلامی کوشا و سرسخت باشید که سیاهی چادر تو ای خواهر، کمتر از سرخی خون من نیست و شمایید که باید به مردم درس ایثار و گذشت و صبر و تحمل و شرافت و حریت بدهید و واقعاً نشان دهید که ما را از شهادت و اسارت در راه خدا چه باک که پیروان حسین و رهروان زینب علی (ع) هستیم.