در احادیث و کلمات امام حسین (علیه السلام) نیز موارد متعددی به چشم می‌خورد که حضرت به انتساب خویش به ایشان افتخار می‌کند. از جمله اینکه ایشان در روز عاشورا و در گرماگرم جنگ خطاب به لشکریان دشمن فرمودند: «... آیا جعفر طیار که با دو بال در بهشت پرواز میکند، عموی من نیست؟!»  (مفید، الارشاد، ج2، ص97)

یکی دیگر از مواردی که اهل بیت (علیهم السلام) به عمویشان جعفر طیار افتخار کرده‌اند، مجلس یزید در شام است که وی مجلسی را در شام فراهم ساخت تا جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) را فرومایه نشان دهد. از این رو سعی بر ممانعت از سخن گفتن امام سجاد (علیه السلام) داشت؛ زیرا از رسوا شدن خود و خاندان ابوسفیان بیم داشت؛ ولی امام سجاد (علیه السلام) خطبه‌ای ماندگار ایراد کرده و جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) را در اوج عزت بیان نمودند؛ از جمله اینکه فرمودند: «ما به واسطه هفت خصلت، برتری داده شده‌ایم - تا آنکه فرمودند - طیار از ما می‌باشد.» (مجلسی، بحار الانوار، ج45، ص138)

جناب جعفر بن ابی‌طالب علاوه بر اینکه در دنیا مورد ستایش بوده، در قیامت نیز دارای جایگاه والایی هستند. انس بن مالک می‌گوید: «از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) درباره تفسیر آیه «وجوه یومئذ مسفره ضاحکه مستبشره» سؤال نمودم که مقصود چه افرادی هستند؟ حضرت فرمودند: ای انس! مقصود از آن، چهره‌های ما فرزندان عبدالمطلب است؛ من و علی و جعفر و حسن و حسین و فاطمه. از قبرهایمان خارج شده در حالی که چهره‌هایمان در روز قیامت مانند خورشید نیمروز درخشان است. خداوند متعال فرموده است: «وجوه یومئذ مسفره» یعنی چهره‌هایی که در زمین قیامت نورانی و تابناک است. «ضاحکه» یعنی شادمان از رضایت خداوند متعال از ما و «مستبشره» یعنی بشارت داده شده به ثوابی که خداوند به ما وعده داده است.» (حسکانی، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج2، ص423)

جناب جعفر طیار در قیامت در زمره چهره‌های درخشانی بوده که به عنوان یکی از پرچمداران امت اسلامی شناخته می‌شوند. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌فرمایند: «در روز قیامت چهار پرچم به من عطا خواهد شد که پرچم حمد را در دستان خودم می‌گیرم و پرچم تهلیل را به امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌سپارم و او را با گروه اول همراه می‌کنم... پرچم تکبیر را در دستان حمزه قرار می‌دهم و او را با گروه دوم می‌فرستم... پرچم تسبیح را به جعفر واگذار کرده و او را با گروه سوم همراه می‌کنم. سپس به سراغ امتم آمده تا آنان را از شفاعت خودم بهره‌مند سازم.»  (کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ص547). از این روایت استفاده می‌شود که جناب جعفر در کنار رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) به عنوان پرچمدار این امت محسوب می‌شوند.