آیه «سِقایَة الحاج» اشاره به این آیه شریفه است: «آیا سیراب کردن حجاج، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند (عمل) کسی قرار دادید که به خدا و روز قیامت ایمان آورده، و در راه او جهاد کرده است؟! (این دو،) نزد خدا مساوی نیستند! و خداوند گروه ظالمان را هدایت نمی ‌کند».

پیش از اسلام، منصب «سقایة الحاج»؛ یعنی سیراب کردن حُجاج خانه کعبه، در ردیف منصب کلیدداری خانه کعبه و از مهم‌ترین مناصب محسوب می‌شد.

ضرورت و نیاز شدید حُجاج در ایام حج به آب، آن هم در آن سرزمین خشک و سوزان و کم‌آب که غالب ایام سال، هوا گرم است، به این موضوع (سقایت حاج) اهمیت خاصی می‌داد، و کسی که سرپرست این مقام بود، از موقعیت ویژه‌ای برخوردار می‌شد؛ چرا‌که خدمت او به حجاج، یک خدمت حیاتی به ‌شمار می‌رفت.

همچنین کلیدداری و عمران و آبادی مسجدالحرام که مقدس‌ترین و بزرگ‌ترین کانون مذهبی حتی در زمان جاهلیت محسوب می‌شد، احترام فوق‌العاده‌ای برای شخص یا اشخاصی که متصدی آن بودند، بر‌می‌انگیخت.

با این همه، خداوند متعال می‌فرماید ایمان به خدا و جهاد در راه او، از تمام این کارها برتر و بالاتر است!

 در آیه بعد به‌عنوان تأکید و توضیح می‌فرماید: «کسانی که ایمان آوردند، و هجرت نمودند، و در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند، اینها در پیشگاه خداوند مقامی برتر و بزرگ‌تر دارند».