جواد محدّثی

رزمنده سرافراز، جعفر، در میدان نبرد آن‏قدر جنگید تا دست راست او قطع شد. پرچم را به دست چپ گرفت و نبرد را ادامه داد تا آنکه دست چپش هم از پیکر افتاد. اما او از تاب و تب نیفتاد و همچنان تا واپسین لحظه مقاومت کرد، در حالی که پرچم را به سینه فشرده بود تا نیفتد. این صحنه و فدا کردن دو دست در راه جهاد، یک بار هم در کربلا در مورد علم‏دار جبهه حسینی، حضرت قمر بنی‌هاشم علیه السلام تکرار شد و این دو قهرمان، اسوه ایثار رزمندگان اسلام و جانبازان راه حق شدند. جعفر بن ابی‌طالب، با تقدیم کردن دو دست خویش در جبهه نبرد، سرانجام با پیکری خونین و با بیش از هفتاد زخم به شهادت رسید. خداوند به جای آن دو دستِ قطع شده، دو بال به او عطا کرد که با آنها در بهشت پرواز می‏کند و از این رو به او جعفر طیّار می‏گویند. این سخنی است از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) درباره این شهید والاقدر. نبرد موته پایان یافت. هر سه فرمانده که پیامبر تعیین کرده بودند، به شهادت رسیدند و فرمانده بعدی به نحوی شایسته، سپاه اسلام را از مهلکه نجات داد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) پیش‌تر، از شهادت جعفر آگاه شده بودند. نزد «اسماء بنت عمیس»، همسر جعفر رفتند و فرمودند: «فرزندان جعفر کجایند؟» وی آنان را نزد پیامبر آورد. رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) آنها را به سینه چسبانیدند و بوییدند و نوازش کردند. آن‏گاه چشمان حضرت پر از اشک شد و گریستند. اسماء پرسیدند: آیا از جعفر خبری دارید؟ فرمودند: «آری، او به شهادت رسید». صدای گریه از همسر جعفر و زنان هاشمی برخاست. پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) فرزندان جعفر را نوازش کردند و دلداری دادند، به زنان هم فرمودند که صبور باشند. آن‏گاه به همسر آن شهید بزرگوار فرمودند: «ای اسماء! آیا می‏خواهی مژده‏ای به تو بدهم؟» گفت: آری. فرمودند: «خداوند به جای آن دو دستی که از جعفر قطع شد، دو بال به او عطا کرد که با آنها در بهشت پرواز می‏کند». پس از آن، پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) به مسجد رفتند و بر فراز منبر، خبر شهادت جعفر و دو بال بهشتی او را به مردم رساندند. سپس به خانه شهید رفتند و کنار فرزندان او بر سر سفره نشستند. (اعیان الشیعه، ج ۴، ص ۱۲۴) جعفر طیّار، هنگام شهادت ۴۱ سال داشت. جعفر و زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه، هر سه در یک قبر به خاک سپرده شدند و حماسه جاوید آنان، درسی برای همه پروردگانِ دامن قرآن و اسلام شد تا در پاسداری از عقیده حق و مبارزه با باطل، تا سرحدّ شهادت پیش روند و جان خود را با خداوند معامله کنند تا به بهشت ابدی نایل آیند.