کلمه «وادي» در عربي به معناي سيل‌گاه و جايي است ميان دو کوه و آبراهي که سيلاب در آن جاري مي‌شود و اندک اندک در زمين فرو مي‌رود. در فارسي، اين کلمه را براي بيابان و صحرا به کار مي‌برند و کلمه «السلام» نزد مسلمانان از نام‌هاي خدا و در عربي از جمله به معناي سلامت از آسيب و آفات ظاهري و باطني است.

برخي منابع درباره سبب نامگذاري قبرستان وادي السلام برآنند که اين نام را پيامبر اسلام(ص) و بلکه جبرئيل بر آن نهاده به اين معنا که مدفون در اين قبرستان از محاسبه و عذاب عالم برزخ معاف و در سلامت است.

جز کلمه «وادي السلام» در برخي روايات با عبارت «ظَهر الکوفَه؛ پشت کوفه» به اين قبرستان اشاره شده است.

وادي السلام در شهر نجف کشور عراق واقع است و از جنوب به مرقد امیرالمومنین علي(علیه السلام) و خيابان موسوم به علي بن ابي‌طالب و از شرق به جاده نجف - کربلا و از شمال به منطقه حي المهندسين و از سمت غرب به درياچه «بحر النجف» مي‌رسد.

بنابر روايات ديني پيشينه اين قبرستان به پيش از اسلام مي‌رسد؛ اما روايات تاريخي چنداني از وضعيت قبرستان در پيش از اسلام در دست نيست. با اين حال، به نظر مي‌رسد که اين مکان از قديم محل دفن مردگان بوده است. روايات ديني، تاريخ اين مکان را تا زمان سجده فرشتگان بر آدم پيش برده‌اند؛ چنان که در روايتي منسوب به امیرالمومنین علي (علیه السلام)، وقتي خداوند فرشتگان را به سجده بر آدم(ع) امر کرد، آنان در همين مکان بر زمين سجده کردند.

بنابر برخي روايات ديني ديگر، چند تن از پيامبران(ع) در وادي السلام دفن شده‌اند. اين مکان، نمازگاه حضرت آدم(ع) و پيامبران پس از او بوده است. از مهم‌ترين وجوه اهميت اين قبرستان، همجواري آن با حرم امیرالمومنین علي(ع) است. در منابع شيعه از قبرستان وادي السلام بسيار سخن آمده و فضائل ديگري براي آن برشمرده شده است. 

پيامبر(ص) در شبِ معراج همراه جبرئيل به کوفه و وادي السلام رفته و در آنجا نماز گزارده است. بنابر اين نقل، وادي السلام نمازگاه حضرت آدم و پيامبران بوده است.

همچنین آمده است که امیرالمومنین علي(ع) همراه يکي از اصحاب خويش، به وادي السلام مي‌رود و در آنجا مي‌فرمايد: «هيچ مومني در جايي از زمين نميرد مگر آن که به روح او فرمان دهند که به وادي السلام آيد. اينجا، نقطه‌اي از بهشت است.»