یکی از سنت‌های قطعی خداوند متعال، این است که اگر از ارزش‌های الهی و انسانی، فاصله بگیری، رها خواهی شد و در شرایط بحرانی و زوال قرار خواهی گرفت و در بن‌بستی محصور خواهی شد که هیچ دادرسی نخواهی داشت. قرآن کریم در سوره مبارکه کهف، سرنوشت شخصی را بیان می‌کند که از نعمت‌های دنیوی مانند مال و فرزندان برخوردار بود؛ اما غرور و زیبائی اموال و اولاد، در چشم او جلوه کرد و او را از خدا غافل کرد و در نهایت، ارزش‌های اعتقادی، اخلاقی و انسانی را به سخره گرفت و انکار کرد. اما ناگهان در سحرگاهان در یک آن، تمام اموال و دارائی او، بر باد فنا رفت و او با یک دنیا حسرت، پریشانی و بی‌کسی، مواجه شد که قرآن کریم او را این‌گونه توصیف می‌کند: «ولَمْ تَکُنْ لَهُ فِئَةٌ یَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَا کَانَ مُنْتَصِرًا»؛ و برایش گروهی نبود که او را در برابر خدا یاری دهند، و خودش هم قدرت نداشت که عذاب را از خود برطرف کند. 

این یک داستان تخیلی و یا یک حادثه در دل تاریخ نیست؛ بلکه یک سنت همیشگی الهی در جریان زندگی است؛ همان‌گونه که عکس آن هم درست است که قرآن کریم فرمود: "ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم".

آری؛ خداوند متعال با احدی عقد اخوت ندارد و به هیچ‌کس، چک سفید نداده است و همه‌ی حمایت‌های او، مشروط است.

حکومت مقتدر صفویه، زمانی ساقط شد که دین را کنار گذاشت، بشار اسد، زمانی بر باد فنا رفت که به مقاومت پشت کرد و به غرب امید بست و اردوغان هم زمانی که به مقاومت خیانت کرد، خود را بی‌پناه کرد و در معرض زوال قرار گرفت.

اما به لطف خداوند متعال، جمهوری اسلامی، اکنون برقرار است؛ چون به ارزش‌های الهی و انسانی وفادار است و برای آنها، هزینه می‌دهد. خدا آن روز را نیاورد که مسئولین نظام اسلامی به جای اینکه خود را برای دین هزینه کنند، دین را برای خود هزینه کنند که در آن صورت، غضب الهی کار را یکسره خواهد کرد.

در هر صورت سنت الهی این است که اگر رها کنی، رها می‌شوی و اگر دین الهی را یاری دهی، یاری می‌شوی و در این قانون الهی، هیچ تغییری نیست؛ چرا که "لا تبدیل لکلمات الله" (یونس، 64)