دولت ایتالیا در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، از تمامی افسران و جنایتکاران جنگی خود محافظت کرد و اجازه محاکمه آنان در دادگاه‌های کیفری جهانی را نداد. 

از 1200 نفر از سران و افسران ایتالیایی که متهم به انجام جنایات جنگی در جنگ جهانی دوم در آفریقا و بالکان بودند (از جمله کشتار غیرنظامیان، استفاده از گازهای سمی، بمباران کمپ‌های صلیب سرخ، تجاوزهای گسترده، آزار و اذیت و گرسنگی دادن زندانیان موجود در کمپ‌های کار اجباری و...)، هیچکدام از آن‌ها مجازات نشدند.

اعتراضات و اقدامات یوگوسلاوی، یونان، آلبانی، اتیوپی و لیبی که قربانیان ایتالیا در این جنگ بودند نیز به جایی نرسید. 

پس از جنگ جهانی دوم، دولت ایتالیا با برگزاری دادگاه‌هایی پشت درهای بسته، تمامی مدارک مربوط به جنگ را محرمانه اعلام کرد. 

در این سال‌ها هرگونه اطلاع‌رسانی در قالب فیلم و کتاب توسط این کشور مورد توقیف قرار گرفته و صاحبان این آثار زندانی شده‌اند. 

همکاری ایالات متحده و بریتانیا با ایتالیا برای دفن جنایات این کشور در جنگ جهانی دوم، نقش بسزایی در این فرار تاریخی از عدالت داشت، تا جایی که مورخین بریتانیایی در کتب خود، سربازان ایتالیایی را سربازانی دلسوز مهربان و با اخلاق نامیده‌اند!