بر پایه شواهد و قرائن فراوان، یهود در طول تاریخ، از سنگدلترین ملّتها بوده و هست؛ چنان که اگر زمانی بر منطقهای حاکم میشدند، با بیرحمانهترین شیوه دست به کشتار میزدند. شاید آنان اینطور جنگیدن و خونریزی را از توراتِ تحریف شده گرفته باشند که در اسفار مختلف از آن سخن به میان آورده است
در تاریخ بشریت، هیچ امتی مانند یهود وجود نداشته که اینچنین شیفته ثروت و مال دنیا باشد. آنها برای به دست آوردن مال، از هر راهی استفاده میکردند گرچه مخالف با شرف و حیثیتِ انسانی باشد. قرآن کریم کسانی را که فقط به دنبال مالاندوزی هستند و هیچگونه بهرهای از معنویات و هدایت ندارند، به حیوانات تشبیه کرده
جواد بختیاری
آیین یهود، یکی از سه دین بزرگ دارای کتاب آسمانی است. پیامبران بسیاری برای هدایت و راهنمایی آنان از جانب خداوند آمده که همگی در دوران زندگی و رسالت خویش متحمل رنجهای فراوانی شدهاند، تا بتوانند مردم زمان خویش را از خواب غفلت بیدار و متوجه مبدأ هستی و روز جزا کرده و در پرتو عمل به احکام الهی، به سعادت و خوشبختی همیشگی نایلشان کنند.
یهود از روز نخست تشکّل قومی خود، واکنشهای ناشایستی نشان داده و در زمان هر پیامبری، به گونهای نافرمانی و مخالفت خود را ابراز داشتهاند که صفحات تاریخ، گواه گویا و شاهدی بیطرف بر مدعا است. بازماندگان قوم بنیاسرائیل در آغاز بعثت نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) آنچنان دست به دشمنی و عداوت یازیدند که قرآن مجید «از آنان با عنوان سرسختترین دشمن مسلمانان یاد میکند». در این نوشتار، به تبیین نظر قرآن در این باره میپردازیم:
صفات و ویژگیهای یهود در قرآن
یکی از راههای شناخت هر قوم و ملتی دانستن اوصاف و ویژگیهای آنان است. قرآن کریم در آیات بسیاری صفات و ویژگیهای یهودیان را یادآور شده و با بیان اوصاف آنها مسلمانان را با ماهیت اصلی و واقعیشان آشنا میسازد.
قساوت قلب
از جمله بیماریهای روانی و گناهان قلبی که در عقل و شرع درمان علاج آنها لازم و ضروری است، بیماری قساوت قلب (سنگدلی و سختدلی) است. افزون بر اینکه خود قساوت قلب، بیماری و علامت ناسالمی دل انسان است؛ سبب بیماریهای دیگری هم میشود که از جمله آنها انحراف انسان از صراط مستقیم عبودیت در گفتار و کردار است. قرآن کریم آثار وخیم قساوت قلب را اینچنین بیان میکند: «اَفَمَنْ شَرَحَ اللّهُ صَدْرَهُ لِلاِسْلام فَهُوَ عَلی نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقاسِیَةِ قُلْوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أَوْلئِکَ فی ضَلالٍ مُبینٍ؛ پس آیا کسی که خدا سینهاش را برای (پذیرش) اسلام گشاده، و (در نتیجه) برخوردار از نوری از جانب پروردگارش میباشد (همانند فرد تاریک دل است)؟ پس وای بر آنان که از سختدلی یاد خدا نمیکنند، اینانند که در گمراهی آشکارند».
قرآن کریم از این سنگدلی یهود اینگونه سخن میگوید: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ؛ سپس دلهای شما (یهودیان) بعد از این واقعه سخت شد؛ همچون سنگ یا سختتر از آن؛ چرا که برخی از سنگها میشکافد و از آن، نهرها جاری میشود، و پارهای از آنها شکاف بر میدارد و آب از آن تراوش میکند، و پارهای از خوف خدا (از فراز کوه) به زیر میافتد؛ اما دلهای شما چنین نیست و خداوند از اعمال شما غافل نیست».
بر پایه شواهد و قرائن فراوان، یهود در طول تاریخ، از سنگدلترین ملّتها بوده و هست؛ چنان که اگر زمانی بر منطقهای حاکم میشدند، با بیرحمانهترین شیوه دست به کشتار میزدند. شاید آنان اینطور جنگیدن و خونریزی را از توراتِ تحریف شده گرفته باشند که در اسفار مختلف از آن سخن به میان آورده است؛ از جمله «...هیچکسی را زنده نگذارید و به کسی رحم نکنید. پیر و جوان دختر و زن و بچه همه را از بین ببرید.» و در سفر اشعیا نبی اینگونه آمده است «هر که گیر بیفتد با شمشیر یا نیزه کشته خواهد شد. اطفال کوچک در برابر چشمان والدینشان به زمین کوبیده خواهند شد. خانههایشان غارت و زنان بیعصمت خواهند گردید.» این بینش و نگرش را خداوند چنین در قرآن به نقد میکشد: «چون از شما پیمان محکم گرفتیم که خون همدیگر را مریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید؛ سپس شما به این پیمان اقرار کردید و خود گواهید؛ ولی باز همین شما هستید که یکدیگر را میکشید و گروهی از خودتان را از دیارشان بیرون میرانید و به گناه و تجاوز بر ضد آنان به یکدیگر کمک میکنید؛ و اگر به اسارت پیش شما آیند به دادن فدیه آنان را آزاد کنید؛ با آنکه نه تنها کشتن؛ بلکه بیرون کردن آنان بر شما حرام شده است. آیا شما به پارهای از کتاب تورات ایمان میآورید و به پارهای دیگر کفر میورزید».
ثروت پرستی و مالاندوزی
در تاریخ بشریت، هیچ امتی مانند یهود وجود نداشته که اینچنین شیفته ثروت و مال دنیا باشد. آنها برای به دست آوردن مال، از هر راهی استفاده میکردند گرچه مخالف با شرف و حیثیتِ انسانی باشد. قرآن کریم کسانی را که فقط به دنبال مالاندوزی هستند و هیچگونه بهرهای از معنویات و هدایت ندارند، به حیوانات تشبیه کرده و میفرماید: «وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثِیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ؛ آنها دلها [= عقلها] یی دارند که با آن اندیشه نمیکنند و نمیفهمند؛ چشمانی که با آن نمیبینند، و گوشهایی که با آن نمیشنوند. آنها همچون چهار پایانند؛ بلکه گمراهتر. اینان همان غافلانند (چرا که با داشتن همهگونه امکانات هدایت باز هم گمراهند)».
یهودیان با اینکه پیامبران زیادی داشتند و میتوانستند با بهرهگیری از مواعظ و نصایح آنان از ضلالت و گمراهی نجات یابند؛ ولی همیشه در غفلت بودند، و تنها به جمعآوری مال دنیا فکر میکردند، تا آن جایی که به مرحلهی پرستش مال میرسند؛ چنان که عیسی ابن مریم (سلام الله علیها) به آنها میفرمایند: «لا تَعبُدُوا رَبَّیْنِ اللَّهَ وَ المال»؛ یعنی دو خدا را پروردگار و ثروت را عبادت نکنید.
قرآن کریم حقیقت حال یهود و شدت علاقه آنان را به زندگی مادی دنیا، اینگونه توصیف میکند: «وَ لَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلی حَیاةٍ وَ مِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا یَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَ ما هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذابِ أَنْ یُعَمَّرَ وَ اللَّهُ بَصِیرٌ بِما یَعْمَلُونَ؛ آنان (یهودیان) را حریصترین مردم حتی حریصتر از مشرکان بر زندگی (این دنیا و اندوختن ثروت) خواهی یافت، (تا آنجایی) که هر یک از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود. در حالی که این عمر طولانی، او را از کیفر و عذاب (الهی) باز نخواهد داشت و خداوند به اعمال آنها بیناست».
به فرمودهی قرآن، یهود حریصترین مردم به زندگی دنیا است و به خیال اینکه عمر طولانی مانع از عذاب الهی میشود، همیشه این آرزو را داشتهاند. شاید یکی از علل مالاندوزی یهود، عدم اعتقاد آنان به جهان آخرت در مقام عمل میباشد. خداوند متعال در قرآن کریم با اشاره به این عقیده یهود، اینگونه میفرماید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ الاخِرَةِ کَما یَئِسَ الْکُفَّارُ مِنْ أَصْحابِ الْقُبُورِ؛ ای کسانی که ایمان آوردهاید، با مردمی که خداوند آنها را مورد غضب قرار داد. (یعنی یهودیان که ملت مغضوب علیهم هستند چنان که در آیه 90 سوره بقره گفته شد.) دوستی نکنید، آنها از آخرت مأیوساند همانگونه که کفار مدفون در قبرها مأیوس میباشند».
از ویل دورانت نقل شده که «یهود به جهان پس از مرگ معتقد نیست و پاداش و کیفر را منحصر به زندگی دنیا میداند.»