یک سال از آغاز فعالیت مدیریت سینمایی جدید می‌گذرد. 21 مهر سال 1403 بود که رائد فریدزاده، با حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به عنوان معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی دولت مسعود پزشکیان منصوب شد. برای ارزیابی عملکرد این مدیر در این یک‌سال، سراغ سه نفر از هنرمندان و کارشناسان با تجربه عرصه سینما با دیدگاه‌های متفاوت رفتیم. نظرات آن‌ها درباره عملکرد یک‌ساله رائد فریدزاده و سازمان سینمایی دولت چهاردهم از نظر می‌گذرد:

هوشنگ توکلی، بازیگر و کارگردان پیش‌کسوت، نگاهش به مدیریت سینمایی دولت چهاردهم مثبت است و در این باره اظهار کرد: رائد فریدزاده، رئیس سازمان سینمایی دارای ایده‌های مدیریتی بسیار خوبی است؛ اما دست تنهاست و از نظر بودجه در مضیقه قرار دارد؛ ضمن اینکه، ویرانی‌های دوره‌های مدیریت قبلی بسیار زیاد است و از طرفی هم نیروهای مشورتی قوی در کنارش حضور ندارند و نمی‌تواند ایده‌هایش را اجرائی کند. اما من به این مدیر امیدوارم و فکر می‌کنم اگر شرایط اقتصادی سینما بهتر شود، بتواند بخشی از ایده‌هایش را پیاده کند.

مهدی عظیمی میرآبادی، تهیه‌کننده سینما هم نظرش درباره عملکرد یک‌ساله مدیریت سینمایی دولت چهاردهم را این‌گونه بیان کرد: سازمان سینمایی کشور یکی از نهادهای زیرمجموعه دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که بر اساس برنامه‌های از پیش تعیین شده، مسئولیتی را در حوزه سینما برعهده گرفته است. به طور طبیعی مدیران این مجموعه، هم بر اساس این طراحی انتخاب و به‌کار گرفته می‌شوند و هم مورد سؤال قرار می‌گیرند و عملکردشان ارزیابی می‌شود. تصور من این است که در این دوره، موضوع فرهنگ یا در اولویت دولت نیست، یا اگر هست، از زاویه دیگری متفاوت با ارزش‌های اسلامی و انقلابی و ایرانی است.  سید رضا اورنگ، مدرس و منتقد سینما، سال گذشته و در بدو انتصاب فریدزاده به عنوان رئیس سازمان سینمایی در مصاحبه با روزنامه کیهان که در همین صفحه منتشر شده بود، نکاتی را درباره این انتصاب و انتظاراتی که از رئیس جدید سینمای ایران دارد را مطرح کرده بود؛ ازجمله گفته بود که فریدزاده اقتدار و استقلال خودش را حفظ کند. بعد از گذشت یک سال وقتی از این منتقد پیش‌کسوت پرسیدیم که چند درصد از انتظاراتی که از فریدزاده داشته محقق شده، پاسخ داد: حتی یک درصد از آنچه انتظار می‌رفت هم محقق نشده است!

وی ادامه داد: در این مدت حتی یک طرح پیشنهاد نشده که اجرا شود! شورای عالی سینما هر چند اختیار اجرائی‌اش با آقای فریدزاده نیست؛ اما می‌توانست تأثیرگذار باشد که هیچ تأثیری نداشته است. مجدداً همان رویه کهنه ساخت سالن‌های سینما اجرا شد؛ رویکردی که از پایه ناصحیح است و هیچ بازنگری هم در آن صورت نمی‌پذیرد. اگر قرار است یک سینما تأسیس و دوباره تعطیل شود، چرا باید برای آن هزینه ‌شود؟