هرچند ممکن است متوجه نشوید، اما هر بار که خاطره‌ای را به یاد می‌آورید، مغز شما آن خاطره را اندکی تغییر می‌دهد. این کار تا حدی مانند اضافه‌کردن یک فیلتر به اینستاگرام است که با هر یادآوری، جزئیات پُر می‌شود و اطلاعات، به‌روزرسانی می‌شوند.
«استیو رامیرز» استادیار روان‌شناسی و علوم مغزی دانشگاه بوستون می‌گوید: ما ناخواسته، فیلترهایی به تجارب گذشته خود اضافه می‌کنیم. هرچند که یک خاطره‌ی فیلترشده، متفاوت از خاطره‌ی اصلی است، اما برای ما تا حد زیادی، تصویر اصلی قابل‌شناسایی است.
وی افزود: خاطره، کمتر یک ثبت ویدئویی از گذشته، و بیشتر، یک بازسازی است. اینکه خاطرات در ماهیت خود، قابل چکش‌کاری و تغییر هستند، هم خوب و هم بد است. اگر جزئیات نادرست را به یادآوریم، بد است؛ اما مخصوصاً درباره خاطرات وحشتناک و آسیب‌زا، این خوب است که مغز ما توانایی طبیعی برای تغییر و به‌روزرسانی خاطرات را دارد.
اکنون این سؤال ایجاد شده که آیا می‌توانیم از این توانایی مغز و ماهیت قابل تغییر خاطرات، به نفع خودمان استفاده کنیم تا بتوانیم اختلالات سلامت ذهنی مانند؛ افسردگی یا استرس پس از تروما (PTSD) را درمان کنیم؟
رامیرز و همکاران او در این تحقیقات، به طور فعال این هدف را دنبال می‌کنند و پس از سال‌ها مطالعه‌ی حافظه در موش‌ها، نه‌تنها محل ذخیره خاطرات مثبت و منفی را در مغز کشف کردند؛ بلکه به این سؤال پاسخ دادند که چگونه می‌توان فتیله خاطرات منفی را از طریق تحریک خاطرات شاد، پایین کشید.
رامیرز و تیم تحقیقاتی او در دو مقاله علمی جدید، قدرت خاطرات احساسی ما را ثابت می‌کنند و اینکه تجارب ما، چگونه تأثیرات فیزیکی واقعی روی مغز دارند را، نشان می‌دهند.
یکی از گام‌های مهم برای این کار، تعیین محل ذخیره خاطرات مثبت و منفی در مغز و چگونگی تمیز دادن آن‌ها است. این محققان در مقاله جدید خود، مشخص کردند که این خاطرات به‌عنوان شبکه‌هایی از سلول‌ها وجود دارند و همچنین تفاوت‌های مولکولی و ژنتیکی بین خاطرات مثبت و منفی را مشخص کردند.