مرحوم کلینی و برخی دیگر از بزرگان به نقل از یسع بن حمزه – که یکی از اصحاب حضرت علیّ بن موسی الرّضا است – حکایت می‌کند:

روزی از روزها، در مجلس آن حضرت در جمع بسیاری از اقشار مختلف مردم حضور داشتم که پیرامون مسائل حلال و حرام از آن حضرت پرسش می‌کردند و حضرت جواب یکایک آن‌ها را

به طور کامل و فصیح بیان می‌فرمودند. در این میان، شخصی بلند قامت وارد شد و پس از اداء سلام، حضرت را مخاطب قرار داد و اظهار داشت:

یاابن رسول اللّه! من از دوستان شما و از علاقه‌مندان به پدران بزرگوار و عظیم الشّاءن شما اهل‌بیت می‌باشم و اکنون مسافر مکّه معظّمه هستم که پول و آذوقه سفر خود را از دست داده‌ام و در حال حاضر چیزی برایم باقی نمانده است که بتوانم به دیار و شهر خود بازگردم. چنانچه مقدور باشد، مرا کمکی نما تا به دیار و وطن خود مراجعت نمایم و چون مستحقّ صدقه نیستم، هنگام رسیدن به منزل خود آنچه را که به من لطف نمایید، از طرف شما به فقراء، در راه خدا صدقه می‌دهم؟

حضرت فرمودند: بنشین، خداوند مهربان، تو را مورد رحمت خویش قرار دهد و سپس مشغول صحبت با اهل مجلس گشتند و پاسخ مسئله‌های ایشان را بیان فرمودند.

هنگامی که مجلسِ بحث و سؤال و جواب به پایان رسید و مردم حرکت کرده و رفتند، من و سلیمان جعفری و یکی دو نفر دیگر نزد حضرت باقی ماندیم.

امام علیه‌السلام فرمودند: اجازه می‌دهید به اندرون روم؟

سلیمان جعفری گفت: قدوم شما مبارک باد، شما خود صاحب اجازه هستید.

بعد از آن، حضرت از جای خود برخاستند و به داخل اتاقی رفتند و پس از آنکه لحظاتی گذشت، از پشت در صدا زدند و فرمودند: آن مسافر خراسانی کجاست؟

شخص خراسانی گفت: من اینجا هستم.

حضرت دست مبارک خویش را از بالای درب اتاق دراز نمودند و فرمودند: بیا، این دویست درهم را بگیر و آن را کمک هزینه سفر خود گردان و لازم نیست که آن را صدقه بدهی.

پس از آن، امام علیه‌السلام فرمودند: حال، زود خارج شو که همدیگر را نبینیم.

چون مسافر خراسانی پول‌ها را گرفت، خداحافظی کرد و سپس از منزل حضرت بیرون رفت، امام علیه‌السلام از آن اتاق بیرون آمدند و کنار ما نشستند.

سلیمان جعفری اظهار داشت: یاابن رسول اللّه! جان ما فدایت باد، چرا چنین کردید و خود را مخفی نمودید؟!

حضرت علیّ بن موسی الرّضا (علیه السلام) فرمودند: چون نخواستم که آن شخص غریب نزد من سرافکنده گردد و احساس ذلّت و خواری نماید.

سپس در ادامه فرمایش خود افزودند: آیا نشنیده‌ای که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند:

هرکس خدمتی و یا کار نیکی را دور از چشم و دید دیگران انجام دهد، خداوند متعال ثواب هفتاد حجّ به او عطا می‌نماید و هرکس کار زشت و قبیحی را آشکارا انجام دهد، خوار و ذلیل می‌گردد.