حدیث رایَت درباره شجاعت امام علی (علیه السلام) و فتح خیبر توسط ایشان در غزوه خیبر است. در عصر پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) و پس از آن، معمولا در هر جنگ یک رایت (پرچم) اصلی و دهها رایت کوچک برای قبیلهها و فرماندهان جزء، اختصاص مییافت که آن را معمولا شجاعترین و قویترین جنگجو از میان آن قبیله حمل می‌کرد. نخستین‌بار این نوع پرچم (رایت) در جنگ خیبر بود که به دست پرچم‌داران داده شد؛ اما دیگر منابع تاریخی به وجود پرچم رایت در جنگ‌های قبل از آن اشاره کرده‌اند. پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم) رایت و پرچم جنگ خیبر را ابتدا به ابوبکر و در روز بعدش به عمر بن خطاب داد؛ ولی آن دو توفیقی به دست نیاورده و بازگشتند. آن‌گاه رسول خدا (صل الله علیه وآله وسلم) فرمودند:

«همانا فردا این رایت را به مردی خواهم داد که خدا و رسول، را دوست دارد (و خدا و رسول هم او را دوست دارند)، خدا خیبر را به دست او میگشاید. او هرگز نمی‌گریزد». 

در جنگ خیبر، رسول خدا (صل الله علیه وآله وسلم)، علی (علیه السلام) را مأمور فتح آن نمود. امام علی (علیه السلام) با حمله به قلعه و کشتن مَرحَب خیبری و برادرش یاسر و چند پهلوان دیگر یهود و هجوم به داخل قلعه و نابود کردن همه مقاومتها، خیبریان را به تسلیم بدون قیدوشرط مجبور کرد. حدیث رایت در بسیاری از کتاب‌های حدیثی و تاریخی شیعه و سنی به صورت تواتر ذکر شده است. متکلمان شیعه از این حدیث برای اثبات برتری امام علی (علیه السلام) بر سایر اصحاب استفاده کرده‌اند.