منتظران حضرت حجت روحی له الفدا، تکالیفی بر دوش دارند که ما در این نوشتار به برخی از آن تکالیف، اشاره می‌کنیم. تکلیف‌هایی که رهبر جامعه اسلامی، حضرت امام خامنه‌ای به آن پرداخته‌اند:

۱. ما که منتظر امام‌زمان هستیم، باید در جهتی که حکومت امام‌زمان (علیه آلاف التحیة و الثناء و عجل‌الله تعالی فرجه) تشکیل خواهد شد، زندگی امروز را در همان جهت بسازیم و بنا کنیم.

۲. ما آن وقتی می‌توانیم حقیقتا منتظر به حساب بیاییم که زمینه را آماده کنیم. برای ظهور مهدی موعود (ارواحنافداه) زمینه باید آماده بشود و آن عبارت از عمل کردن به احکام اسلامی و حاکمیت قرآن و اسلام است.

۳. هر چه که در صلاح خود، در معرفت و اخلاق و رفتار و کسب صلاحیت‌ها در وجود خودتان بیشتر تلاش کنید، این آینده را نزدیک‌تر خواهید کرد. اینها دست خود ماست، اگر ما خودمان را به صلاح نزدیک کنیم، آن روز نزدیک خواهد شد.

۴. انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم. سربازی منجی بزرگی که می‌خواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین‌المللی مبارزه کند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن‌بینی دارد.

۵. بزرگ‌ترین وظیفه‌ی منتظران امام‌زمان این است که از لحاظ معنوی و اخلاقی و عملی و پیوندهای دینی و اعتقادی و عاطفی با مؤمنین و همچنین برای پنجه درافکندن با زورگویان، خود را آماده کنند.

۶. اگر بتوانید در درون جامعه خودتان، تقوا و فضیلت و اخلاق و دین‌داری و زهد و نزدیکی معنوی به خدا را در خود و دیگران تامین کنید، پایه و قاعده ظهور ولی‌عصر (صلوات الله و سلامه علیه) را مستحکم‌تر کرده‌اید.

۷. انتظار فرج یعنی کمربسته بودن، آماده ‌بودن، خود را از همه جهت برای آن هدفی که امام‌زمان (علیه الصلاة والسلام) برای آن هدف قیام خواهد کرد، آماده کردن.

۸. انتظار به معنای مترصّد ‌بودن است. در ادبیّات نظامی یک چیزی داریم به نام «آماده‌باش». انتظار یعنی «آماده‌باش»! باید «آماده‌باش» باشیم. انسان مؤمن و منتظر، آن‌کسی است که در حال «آماده‌باش» است. اگر امام شما که مأمورِ به ایجاد عدالت و استقرار عدالت در کلّ جهان است، امروز ظهور بکند، باید من و شما آماده باشیم. این «آماده‌باش» خیلی مهم است.

۹. انتظار، مستلزم صلاح و عمل است. باید خودمان را اصلاح کنیم، باید اهل عمل به آن چیزی باشیم که دل آن بزرگوار را شاد می‌کند. اگر بخواهیم این‌جور عمل بکنیم و این صلاح و اصلاح را برای خودمان فراهم بکنیم، طبعا نمی‌توانیم به عمل فردی اکتفا کنیم. در محیط جامعه، در محیط کشور، در محیط جهانی هم وظایفی هست که باید انجام بدهیم.

۱۰. انتظار، لازمه‌اش آماده‌سازی خود هست. بدانیم که یک حادثه‌ی بزرگ واقع خواهد شد و همیشه منتظر باشید. هیچ‌وقت نمی‌شود گفت که حالا سال‌ها یا مدت‌ها مانده است که این اتفاق بیفتد، هیچ‌وقت هم نمی‌شود گفت که این حادثه نزدیک است و در همین نزدیکی اتفاق خواهد افتاد. همیشه باید مترصد بود، همیشه باید منتظر بود. انتظار ایجاب می‌کند که انسان، خود را به آن شکلی، به آن صورتی، به آن هیئت و خُلقی نزدیک کند که در دوران مورد انتظار، آن خُلق و آن شکل و آن هیئت متوقع است. این لازمه‌ی انتظار است. وقتی بناست در آن دوران منتظَر عدل باشد، حق باشد، توحید باشد، اخلاص باشد، عبودیت خدا باشد - یک چنین دورانی قرار است باشد - ما که منتظر هستیم، باید خودمان را به این امور نزدیک کنیم، خودمان را با عدل آشنا کنیم، آماده‌ی عدل کنیم، آماده‌ی پذیرش حق کنیم.

۱۱. ارتباط با ولیعصر (ارواحنافداه) و منتظر ظهور بودن و منتظر آن روز بودن، یکی از بزرگ‌ترین دریچه‌های فرج برای جامعه‌ی اسلامی است. منتظر فرج هستیم. خود این انتظار، فرج است. خود این انتظار، دریچه‌ی فرج است، امیدبخش است، نیروبخش است. از احساس بیهودگی، از احساس ضایع شدن، از نومیدی، از گیج و گمی نسبت به آینده جلوگیری می‌کند. امید می‌دهد، خط می‌دهد. مسئله‌ی امام‌زمان (سلام‌الله‌علیه) این است.

۱۲. معتقدین به ظهور ولی عصر و وجود ولی عصر ( ارواحنا فداه ) هیچ گاه دچار نا امیدی و یاس نمی شوند، و می دانند که قطعا این خورشید طلوع خواهد کرد و این تاریکی ها و این سیاهی ها را برطرف خواهد کرد.