بدان که موافق احادیث معتبره، بسیار زینتکردن و جامههای پاکیزه و فاخر پوشیدن، هرگاه از حلال به هم رسد و مناسب حال او باشد، سنّت است و موجب خوشنودی پروردگار است و اگر از حلال به هم نرسد، به هر چه میسر شود باید قناعت نماید. در حدیث معتبر از حضرت امام جعفر صادق علیهالسلام منقول است که هرگاه خدا نعمتی به بنده خود کرامت فرماید و اثر آن نعمت بر او ظاهر شود، او را دوست خدا مینامند و یاد کننده نعمت پروردگار خواهد بود و اگر بر او ظاهر نشود، او را دشمن خدا مینامند و تکذیبکننده نعمت پروردگار خواهد بود. (حلیة المتقین)
تنبلی در کودکان و راه پیشگیری آن (بخش اول)
یکی از نکات تربیتی که خیلی از ما در روند تربیت فرزندانمان نیاز داریم این است که فرزندانمان در رده خود، تراز و سطح باشند؛ اینکه بچهها پویا و فعال باشند به نوعی کارهایی که به آنها میگوییم را انجام دهند یا اینکه کارهایی که جزو وظایفشان هست را انجام بدهند. ولی گاهی اوقات ما میبینیم که بچه کارها را به عقب میاندازند و نتیجه این میشود که خودشان آسیبهایی ببینند یا اینکه پدر و مادرها آسیبهایی میبینند. در ادامه به راهکارهای تنبلی در کودکان و راههای پیشگیری آن خواهیم پرداخت. اصلاً چرا این اتفاقها میافتد؟ و به این عقب انداختن کارها چه میگویند؟ در اصطلاح به این آسیب تربیتی میگویند: «تنبلی». متاسفانه این آسیب، یک مقدار همهگیر شده و جای تاسف دارد. تنبلی نه شرط سنی دارد، نه شرط جنسیتی دارد و نه دلایل دیگر دارد. گاهی اوقات امامان میفرمایند که دو خصلت را از خودتان دور کنید که یکی از اینها تنبلی است که متاسفانه امروزه در حال فراگیرشدن است و واقعاً جای تاسف دارد.
ریشههای تنبلی در کودکان
مثال: دانشآموز مدرسه میرود و به او تکلیف میدهند و مادر این بچه باید به سختی بچه را مجاب کند تا اینکه بچه این تکلیف را تمام کند و این جای تاسف دارد؛ چون تکلیف، وظیفه این فرزند هست و گاهی اوقات بچه میخواهد صبح به مدرسه برود؛ ولی مدام اهمالکاری میکند و لباس پوشیدنش را به تاخیر میندازد و این هم جای تعجب دارد، اینجاست که بچه دچار تنبلی شده است.
تنبلی یک نشانه هست و اصل آن، بیماری نیست
تنبلی یک نشانه است. یعنی اینکه یک سری ریشههایی دارد و ما باید ریشههای تنبلی در کودکان را پیدا کنیم؛ وگرنه نمیشود یک بچه را تحریک کرد؛ یعنی اینکه به او بگوییم پاشو، بشین، بدو و… این کارها را نمیشود انجام داد و اگر این موارد را ریشهیابی نکنیم، نمیشود تنبلی را درمان کرد.