و کسانی که آیات ما را تکذیب کنند و از پذیرش آنها تکبر ورزند، آنان اهل آتشند که در آن جاودان باشند.(اعراف 36)
«خوف» و ترس، مربوط به امور آینده و در مقابل امنیّت و آسایش است، امّا «حزن» و اندوه، مربوط به گذشته و آنچه از دست رفته مىباشد و در مقابل سرور و شادمانى است.
نکتهها:
1. از سنّتهاى الهى، ارسال رسولان براى بیان وحى الهى است. «یأتینّکم... یقصّون علیکم آیاتى»
2. از راههاى نفوذ و تأثیر سخن، سنخیّت پیامآور با خودِ مردم است. «منکم»
3. انسان، آزاد و داراى اختیار است و سرنوشتش در گرو گرایش و عمل خود اوست. «فمن اتّقى و أصلح»
4. متّقى، اصلاحگر و داراى فعّالیّت مثبت است، نه گوشهگیر. «اتّقى وأصلح»
5. تقوا و خودسازى باید قبل از اصلاح دیگران باشد و اصلاحگران، باید خود، متّقى باشند. «اتّقى وأصلح»
6. مؤمنان و پیروان واقعى انبیا، آنانند که اهل تقوا و اصلاح باشند. «یاتینّکم رسل... فمن اتّقى و اصلح» و نفرمود: «فمن آمن بهم»
7. آرامش حقیقى، در سایهى تقوا و اصلاح است. «اتّقى و اصلح فلا خوف علیهم»
پیامد تکذیب، تکبّر و سرپیچى از انبیا، عذاب ابدى و دوزخ است. «استکبروا... اصحاب النّار... فیها خالدون».
مدارا با درد
امام علی علیه السلام: أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ؛
برترين زهد، پنهان داشتن زهد است.
(حکمت 28)