تحریم می‌تواند فرصت باشد؛ چرا؟ زیرا تجربه نشان داده است کشورهایی که از منابع طبیعی - مثل نفت - برخوردار هستند، هر وقت درآمدهایشان از ناحیه‌ی این منابع کاهش پیدا می‌کند، اینها به فکر اجرای اصلاحات اقتصادی می‌افتند، انگیزه پیدا می‌کنند، انگیزه‌ی اصلاحات پیدا می‌کنند، انگیزه پیدا می‌کنند که خودشان را از وابستگی نجات بدهند و اقدامات مناسبی را انجام می‌دهند. این مال وقتی است که درآمد حاصل از آن منابع طبیعی کاهش پیدا می‌کند؛ بعد که این منابع دوباره به حال اوّل برمی‌گردد و منابع مالیِ مورد استفاده‌ی آنها افزایش پیدا می‌کند، از ادامه‌ی کار اصلاحات غفلت می‌کنند، فراموش می‌کنند. پس فشارِ کاهش درآمد منابع طبیعی، این حُسن بزرگ را نه فقط برای ما، [بلکه] برای همه‌ی کشورهای مشابه ما دارد که آنها را از وابستگی به این منبع طبیعی، از این تک محصولی بودن، از این اقتصاد نفتی - که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات اقتصاد ما این است که نفتی است، وابسته به نفت است - نجات خواهد داد. واقعاً هم همین‌جور است؛ الان در کشور، هم در سطوح دولتی، هم در سطوح تحقیقاتی و دانشگاهی، مطالعات وسیعی شروع شده است برای اینکه ما چگونه بتوانیم کشور را با درآمدهای غیرنفتی اداره کنیم؛ این خیلی چیز مهم و خوبی است. آن وقتی که درآمد نفتی به صورت فراوان در اختیار باشد، نه مسئولین دولتی و نه دیگران طبعاً به این فکر نمی‌افتند. شبیه این را ما به طور محسوس و عینی در باب امکانات دفاعی کشور امتحان کردیم... نیاز برای ما حرکت ایجاد می‌کند، انگیزه ایجاد می‌کند. وقتی که دستمان از درآمد نفتی به طور کامل - یعنی درآمد کاملِ نفتی - کوتاه شد، طبعاً راه‌های جایگزین را می‌گردیم پیدا می‌کنیم؛ این کاری است که شروع شده و به توفیق الهی به نتیجه خواهد رسید؛ ملّت ایران بعدها ثمره‌ی آن را خواهد چشید، نتیجه‌اش را خواهد دید.

(بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی، 1398)