در رأس این قصور، لایحه‌ای است که به «کوه، موش زایید» می‌ماند! دولت و دستگاه قضایی با این لایحه سست و ضعیف، همه را مأیوس کردند و مجلس را نیز در معرضِ یک آزمون مهم قرار داده‌اند!

در این مدت، جامعه و صاحب‌نظران هم اظهارنظرهای مختلفی داشته و دارند، برخی افراد و دلسوزان نظام و کشور از برخورد جدی و بازدارنده با مجرمین و هنجارشکنان در این عرصه سخن راندن و برخی با برخورد سلبی مخالفت کرده و بر کار فرهنگی - تربیتی مؤثر اصرار دارند و...!  اما مسلّم است درمان این بیماری پیچیده اجتماعی که توسط دشمن القاء و منتشر شده، هم کار فرهنگی مؤثر و بلندمدت می‌طلبد و هم اقدامات فوری و قاطع امنیتی - قضایی.

پدیده هنجارشکنی علیه حجاب و عفاف دو سطح دارد:

 ۱- دشمن که سال‌ها برنامه‌ریزی کرده و برای انحرافات اخلاقی جامعه و جوانان ما سازماندهی و برنامه‌ریزی مفصلی داشته و دارد و در داخل هم برای عملیاتی کردن آن یارگیری لازم را کرده است.

۲- جوانان و نوجوانان کم‌اطلاع که به علت غفلت و قصور عموم مؤمنین و دستگاه‌های مربوطه فریب خورده‌اند و در این راستا عملاً به پیاده‌نظام دشمن در کف خیابان تبدیل شده‌اند.

به نظر می‌رسد باید در برنامه‌ریزی متقابل و تصمیم‌سازی دقیق برای درمان و مقابله با این اقدامات خصمانه، ابتدا همچون اغتشاشات، افراد و عوامل در صحنه را از هم تفکیک کرد و برای هر دسته و سطح از عناصر، اقدامات متناسب طراحی و اجرا شود.

تردیدی نیست کار فرهنگی و اقدامات اثباتی بلندمدت لازم است؛ اما با توجه به سازماندهی هوشمندانه دشمن، در برخی موارد اقدام عاجل و قاطع و فوری ضروری می‌باشد.

صدالبته چنین اقداماتی اگر با مماشات و یا بدون دقت و مطالعه لازم و عدم تفکیک مجرمین انجام شود، نه‌تنها خسارت‌بار است؛ بلکه به نتیجه هم نخواهد رسید.

 با توجه به عزم خصمانه دشمن در آلوده کردن جامعه، به‌ویژه به لجن کشیدن جوانان و نوجوانان عزیزمان، حجت بر مسئولان تمام است و باید با دسته اول یعنی کسانی که مروّجین بی‌عفتی و اخلال در جامعه هستند و برای این آلوده‌سازی اخلاقی سازماندهی شده‌اند و مأموریت دارند، به‌شدت هر چه تمام‌تر و حداکثری برخورد شود و هیچ چاره‌ای هم غیر از گونی نیست!

اما در برخورد با فریب‌خوردگان کف خیابان، راه‌حل از جانب حاکمیت باید محرومیت از تسهیلات اجتماعی و از جانب مردم فقط در احیاء امر به معروف و نهی از منکر و انجام عمومی و فراگیری تذکر لسانی است.

امام عزیز ما با به صحنه آوردن مردم، انقلاب کرد، طاغوت را شکست، نظام اسلامی تشکیل داد و با همت همین مردم ۱۰ سال مقابل تجاوز دشمن در خارج و داخل ایستاد، امروز هم مؤمنان باید به امر رهبری در انجام وظیفه «تذکر لسانی» لبیک گفته و به صحنه بیایند و با عمل به فریضه «امر به معروف و نهی از منکر»، از طرفی مجازات شدید عوامل سازماندهی شده را مطالبه کنند و از طرفی با تذکر لسانی به مسئولیت دینی خود عمل کرده تا إن‌شاالله فریب‌خوردگان را بیدار و هدایت، و جامعه را صیانت کنند.

البته ایجاد قوانین متقن جهت محرومیت از تسهیلات اجتماعی مجرمین و حمایت جدی مادی و معنوی دستگاه‌های حاکمیتی از «آمران به معروف و ناهیان از منکر» شرط لازم تحقق چنین امر مؤثر و بازدارنده‌ای است.