پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله):  دنیا به پایان می رسد تا مردی از فرزندان حسین ـ علیه السّلام ـ عهده دار مسائل و مصالح امتم گردد او زمین را آنچنان که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل می کند. بحارالانوار، ج 51، ص 66

با او بساز

مردی نزد عالمی از پدرش شکایت کرد.
گفت: پدرم مرا بسیار آزار می‌دهد.
پیر شده است و از من می‌خواهد یک روز در مزرعه گندم بکارم، روز دیگر می‌گوید پنبه بکار و خودش هم نمی‌داند دنبال چیست؟
مرا با این بهانه‌گیری‌هایش خسته کرده است...
بگو چه کنم؟ 
عالم گفت: با او بساز.
گفت: نمی‌توانم!
عالم پـرسید: آیا فرزنـد کوچکی در خانه داری؟ 
گفت: بلی. 
گفت: اگر روزی این فرزند دیوار خانه را خراب کند، آیا او را می‌زنی؟
گفت: نه، چون اقتضای سن اوست. 
آیا او را نصیحت می‌کنی؟
گفت: نه چون مغزش نمی‌رود و...
گفت؛ می‌دانی چرا با فرزندت چنین برخورد می‌کنی؟!
گفت: نه.
گفت: چون تو دوران کودکی را طی کرده‌ای و می‌دانی کودکی چیست؛ اما چون به سن پیری نرسیده‌ای و تجربه‌اش نکرده‌ای، هرگز نمی‌توانی اقتضای یک پیر را بفهمی!
در پیری انسان زودرنج می‌شود، گوشه‌گیر می‌شود، عصبی می‌شود، احساس ناتوانی می‌کند و...  پس ای فرزند برو و با پدرت مدارا کن. اقتضای سن پیری جز این نیست.