امام حسین علیه‌السلام:  بخشنده‌ترین مردم کسی است که به آنکه امید ندارد و درخواست یاری نکرده، کمک کند و ببخشد. (کشف الغمه، ج ۲، ص۳۰) 

انسداد جمهوری اسلامی یا انسداد دیانت نصیری؟!

محمد جعفری

 

  در دوره دوم خرداد، شاهد بودیم که عده‌ای که هیچ اعتقادی به احکام و قوانین اسلام در بُعد اجتماعی خصوصا مقوله حدود و تعزیرات و جهاد نداشتند و البته جرئت مقابله صریح با قرآن و اسلام را هم نداشتند، حضرت آیت‌الله مصباح را به عنوان نظریه‌پرداز خشونت، مطرح کرده و ایشان را آماج حملات و تهمت‌های خود قرار دادند! در واقع اینان، کینه‌ها و احقاد خود از دین  را بر سر یک عالم دینی مجاهد که جز بیان احکام صریح و قطعی اسلام دغدغه‌ای نداشت، خالی می‌کردند و بدین‌سان بی‌اعتقادی و بی‌باوری خود را با این عقده‌گشایی آشکار می‎کردند.                                                                                                                                        امروزه برخی تصور می کنند که مهدی نصیری به نظریه انسداد جمهوری اسلامی رسیده است و این که این نظام، کارآمدی و کارآیی خود را از دست داده! اما گویا عصر حیرت او را نخوانده‌اند که او نه به انسداد انقلاب و نظام، بلکه به عدم ضرورت اجرای احکام اجتماعی اسلام  و بلکه به انسداد دین و دیانت رسیده است، اما گویا با خودش تعارف دارد و یا جرئت ندارد که با اسلام به صورت صریح مخالفت نماید؛ لذا نان خود را در بحث قرائتها می جوید. او عادت دارد که هر وقت خواست، دین و احکام متعالی اجتماعی آن؛ مانند حجاب و حدود و الزامات قانونی و حکومتی آن را  به سخره بگیرد، پای استاد مصباح را به میان آورد و با برچسب قرائت خشن از دین، روایت رحمانی و التقاطی خود را به عنوان اسلام ناب و البته با چاشنی حیرت، به خورد مخاطب بدهد. طرفه آن است که وی مدعی است که در عصر غیبت، ما به درک قطعی از اسلام و قرآن نمی رسیم؛ ولی با تمام ظرفیت از نگاه لیبرالی و سکولار خود، به عنوان یک قرائت سلیم و صحیح و قطعی از دین، دفاع می کند و رکن همه آموزه های  دینی را اومانیسم غربی می داند!

ایشان در حالی استاد مصباح و موسسه وزین برآمده از تفکر او را، داعشی می‌داند که یکی از ویژگی‌های داعش، تفکر متحجرانه و ظاهرگرایانه آنهاست که به خوبی در تفکر آقای نصیری دیده می‌شود؛ چه زمانی که «اسلام و تجدد» نوشت و اسلام را، با همه‌ی مظاهر و فرآورده‌های تمدن مخالف دانسته و کل فرآورده‌های غرب را خلاف مصلحت بشریت معرفی نموده و استفاده از فنّاوری را هم انفعال و خودباختگی در برابر غرب اعلام نمود که  نظریاتی مشابه فتاوای علمای سلفی و وهابی پایه‌گذار داعش همچون بن باز است و چه الان که با طرح «نظریه حیرت»، اجرای حجاب قرآنی را، یک منکر بزرگ دانسته و از آن به عنوان یک دوقطبی و اجبار نامشروع یاد می‌کند، فلسفه را کاملا مخالف دین، تلقی می‌نماید و  اجرای احکام اسلام را مربوط به زمان معصوم می‌داند. سوال این جاست که اگر احکام و تعالیم اسلام امروزه به سعادت ما ربطی ندارد، پس در دوره معصوم چگونه به هدایت انسان و انسانیت کمک می‎کند!                                                                                                                                           نشانه دیگر داعشی مسلک بودن مهدی نصیری، آن که به صراحت تمام، اغتشاشگران حوادث اخیر را که گلو بریدند و آتش بر سر مردم ریختند و چادر از سر زن مسلمان کشیدند و دختران بی گناهی را ناغافل این جا و آن جا را برای ضربه به نظام کشتند، در انجام  این اعمال شنیع و وحشیانه مُحق می داند!  داعشی کسی جز خودِ نصیری نیست که  در نوشته اخیرش، بی اعتنایی به آرای اکثریت مردم را نشانه داعشی بودن می داند؛ اما خود، به نظر اکثریت مردم مسلمان کشور، تمکین نکرده و مدافع عده ای بی حجاب شده است!                                                                                                         سخن آخر با مسئولین امنیتی و قضایی است که آیا نوشته های نصیری در کانالهایش که جمهوری اسلامی را از اعراب جاهلی بدتر دانسته و با نشر کلیپهای دروغین، نظام را به مقابله با زنان و خشونت علیه آنها متهم می کند، حاکمان جمهوری اسلامی را قاتل بی گناهان معرفی کرده و آتش زدن قرآن و چادر از سر زنان کشیدن را کار نیروهای امنیتی نظام برای تحریک احساسات و عواطف مردم می داند، مصداق تشویش اذهان عمومی نیست؟!