برای عربستان سعودی، یک رابطه باثبات با ایران می‌تواند تنش‌های منطقه‌ای را کاهش دهد و چشم‌انداز ۲۰۳۰ عربستان را که مربوط به توسعه اقتصادی این کشور است، تقویت کند. در این زمینه، بن سلمان با دنبال کردن تنش‌زدایی با ایران، به دنبال آن است که ثبات عربستان سعودی کمتر وابسته به نوسانات سیاست ایالات متحده باشد. این رویکرد دیپلماتیک مستقل، به عربستان سعودی اجازه می‌دهد تا خطر تشدید تنش‌ها با ایران را کاهش دهد. 

به نظر می‌رسد راهبرد بن سلمان در دیپلماسی منطقه‌ای به شکلی طراحی شده است که احتمال کشیده شدن ریاض به فضای درگیری بین واشنگتن و تهران را کاهش دهد و هدف بن سلمان، معرفی عربستان به عنوان بازیگری مستقل‌تر در خاورمیانه است. با این حال، ظرفیت عربستان برای استقلال بیشتر به‌دلیل پیوند عمیق آن کشور با ایالات متحده، محدودیت‌های زیادی دارد. رابطه عربستان با ایالات متحده، به ویژه در حوزه‌های دفاعی و اطلاعاتی، همچنان برای ریاض حیاتی است. این وابستگی، انعطاف‌پذیری عربستان را محدود می‌کند؛ زیرا از دست دادن مهم‌ترین متحد امنیتی حتی اگر بن سلمان به دنبال سیاست متوازن‌تری در منطقه باشد، برای ریاض قابل اجرا نیست. علاوه بر این، موضع سختگیرانه ترامپ و اسرائیل در قبال برنامه هسته‌ای و نفوذ منطقه‌ای ایران، عربستان را تحت فشار قرار می‌دهد تا جبهه ضد تهران را پررنگ کند و در صورت افزایش تنش‌ها بین ایران و اسرائیل، ممکن است عربستان برای ادامه تعامل با تهران دچار مشکلات خاصی شود، به‌ویژه اگر این تعاملات، روابطش با ایالات متحده را به خطر بیندازد. با این حال باید منتظر ماند و دید ولیعهد عربستان تا چه اندازه‌ای توان اتخاذ سیاست‌های مستقل‌تر از ایالات متحده را دارد.