- آفرینش انسان از چه نظر نیکوترین است؟

- انسان از نظر جسمانی و روحانی، نیکوترین موجود خداست. امکانات و استعدادهای نهانی انسان از همه موجودات کامل‌تر و عالی‌تر است.

- انسان از نظر جسمانی چگونه از دیگر موجودات کامل‌تر است؟ در حالی که اغلب موجودات ویژگی‌هایی دارند که انسان فاقد آنهاست؟

- منظور از نیکویی جسمانی این است که انسان معتدل‌ترین مزاج‌ها را دارد. یعنی ترکیب بدنی انسان از نظر مجموعه عناصر، معتدل‌ترین ترکیبی است که در عالم پیدا می‌شود. اگر روح الهی در این بدن دمیده شده است، یعنی در میان ترکیبات طبیعت هیچ ترکیبی غیر از بدن انسان نبوده است که بتواند جایگاه، مأوا و آشیانه روح قرار گیرد. - نیکویی روح انسان چگونه است؟

- انسان از چنان استعداد روحی برخوردار است که می‌تواند مظهر علم، حکمت، قدرت، خلاقیت و همه صفات کمالیه الهی بوده و مظهر تام حضرت حق باشد. خداوند به انسان عقل، اراده، اختیار و آزادی داده تا راه بی‌پایان کمال را بپیماید و همان بشود که برای آن خلق شده است.

- اما همه انسان‌ها راه کمال را نمی‌پیمایند؟

- اراده، اختیار، آزادی و قدرت انتخاب‌گری انسان، می‌تواند او را تا «اعلی علّیین» بالا ببرد، یا تا «اسفل سافلین» پایین بکشد. انسان در سقوط نیز از استعداد محیرالعقولی برخوردار است و می‌تواند از همه حیوانات پست‌تر باشد.

- آیا این استعداد بی‌انتها برای زندگی در این دنیای فانی زیاد نیست؟

- انسان با این استعدادهای وسیع روحی و جسمی، ممکن نیست افق زندگی و حیاتش محدود به همین سرای دنیا بوده و عالم دیگری ماورای این جهان برایش مهیا نباشد؟ این مانند خلق پرنده‌ای با پرهای بلند در قفس است. اگر پرنده خلق شده تا در قفس زندگی کند، وجود بال‌های بلند او برای چیست؟ آیا وجود بال‌ها نشانه این نیست که فضای گسترده دیگری غیر از فضای تنگ قفس برای پرواز پرنده وجود دارد؟ انسان نیز همانند پرنده، استعدادهای خوب و بدی دارد که از سطح این جهان بالاتر و پایین‌تر است. یعنی اگر عالَمی ماورای عالم طبیعت وجود نداشته باشد، همه طبیعت برای استعدادهای شگرف انسان قفس است. پس لاجرم جهان وسیع دیگری برای حیات انسان وجود دارد. - ممنون حاج آقا (برداشتی از کتاب: آشنایی با قرآن، ج ۱۳، (معنی تقویم الهی)، تالیف: متفکر شهید استاد مرتضی مطهری (ره))