علی بن احمد، معروف به ابوالحسن اَبیوَرْدي، متکلم و فقیه امامی و آشنا به علوم ریاضی. او در جوانی وفات یافت و محتشم کاشانی در رثای او شعری سروده است. از آثار او میتوان به اثبات الواجب و صفاته، بیان دیات و قصاص و کتاب روضالجنان اشاره کرد.
در برخی منابع به او نسبت قائنی نیز داده شده است. هیچیک از منابع معتبر به تاریخ تولد او تصریح نکردهاند.
پدرش مولانا احمد، از عالمان زمان خویش بود. ابوالحسن نزد پدر خویش در کاشان به دوران حکومت خان میرزا، پسر معصوم بیگ صفوی، پرورش یافت.
اگرچه برخی او را ساکن مشهد دانستهاند، مسلم است که او بیشتر ایام عمر خود را در کاشان سپری کرده و از همین رو به کاشانی شهرت داشته است. ابوالحسن در جوانی وفات یافت و پیکرش در اردبیل به خاک سپرده شد.
فعالیتهای علمی
ابوالحسن از هوشی سرشار و حافظهای قوی برخوردار بود. او دانشهای متداول زمان را فراگرفت و به مقام و پایه علمی بلندی رسید.
او در جوانی شرح تجرید و مجسطی را تدریس میکرد و روملو شرح تجرید را از او آموخت. او همچنین با محفوظات وسیعی که داشت، به تصحیح و استنساخ کتب حدیث و رجال نیز پرداخت. چنان که نسخهای کامل از دوره کتاب التهذیب را با خط خود تحریر نمود.
از ابوالحسن، تألیفات چندی برجای مانده که نسخههای خطی آنها در کتابخانهها موجود است:
1. اثبات الواجب و صفاته یا اثبات واجب الوجود
2. بیان دیات و قصاص: این اثر رسالهای است مختصر به زبان فارسی در مقدار دیات و احکام آن
3. رسالهای در حل اشکالِ شکل پانزدهم از مقاله سوم اقلیدس به زبان عربی که نسخههای آن در کتابخانه مجلس شورا یافت میشود.
4. روضالجنان در طبیعیات به زبان عربی.
5. شرح الفرائض النصیریه: شرحی است به عربی بر الفرائض النصیریه خواجه نصیرالدین طوسی در مسائل ارث که نسخ آن در کتابخانهها موجود است.