اگر سنگ‌پا می‌توانست تمثل انسانی پیدا کند، حتماً می‌شد سرمقاله‌نویس روزنامه هم‌میهن که وسط افتضاح مکانیسم ماشه، مجلس را متهم می‌کند، به‌جای اینکه به بانیان و امضاکنندگان این سازوکار یک‌طرفه بپردازد. این روزنامه زنجیره‌ای به قلم محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان، متوجه «سیاهچاله روابط خارجی» شده و نوشته است: «اولین کاری که مجلس، پس از جنگ اخیر انجام داد تصویب فوریتی قانونی به نام «الزام دولت به تعلیق همکاری با سازمان (آژانس) بین‌المللی انرژی هسته‌ای» بود. در عمل هم هیچ اتفاقی خارج از اراده شورای عالی امنیت ملی رخ نداد، در نتیجه هفته گذشته که خبر بازگشت بازرسان آژانس اعلام شد، اغلب نمایندگان معترض شدند که چرا از قانون مزبور تخلف شده و دولت آن را نقض کرده است.

ریشه این کشمکش‌های موجود میان دولت و مردم با این مجلس و کلاً مجالس اصولگرا در چیست؟ واقعیت این است که آنان می‌خواهند دوباره مملکت را وارد یک سیاهچاله روابط بین‌المللی کنند؛ همان کاری که مجلس تندروها در سال ۹۹ انجام داد و اجازه نداد دولت روحانی برجام را در زمان جو بایدن احیا کند.»

باید از نویسنده پرسید که بالاخره از نگاه او مجلس هیچ‌کاره است یا نقش‌آفرین؟ اگر نقشی ندارد، چرا نویسنده خود را اذیت می‌کند؟ مگر نه اینکه سرمقاله‌نویس هم‌میهن، ادعا می‌کند «مجلس تندروها در سال ۹۹ اجازه نداد دولت روحانی برجام را در زمان جو بایدن احیا کند». اگر قانون اقدام متقابل، نقش‌آفرینی مهم و به هنگام مجلس نیست، پس چیست؟ اتفاقاً آن زمان هم مجلس با دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی در هماهنگی کامل، اقدام به تصویب قانون اقدام متقابل کرد. ثانیاً الان هم مجلس و شورای عالی امنیت ملی و دیگر نهادها با یکدیگر هماهنگ هستند و طبیعی است که جواب تهدید و اقدام غرب، تهدید و اقدام ایران خواهد بود و هیچ عجیب نیست که مثلاً فروشنده اطلاعات به بیگانگان، به عنوان مأمور و معذور، جیغ بنفش بکشد. ثالثاً شبیه طنز است که نویسنده به جای پرداختن به «سیاهچاله برجامی»، به مجلس حمله می‌کند. نویسنده می‌تواند توضیح دهد که چرا آقای ظریف و روحانی، مکانیسم ماشه یک‌طرفه را در برجام و قطعنامه 2231 پذیرفتند تا طرف غربی هم تعهداتش را زیر پا بگذارد و سه سال دولت روحانی را دست بیندازد و هم طلبکارانه، مکانیسم ماشه را به اجرا بگذارد؟!

رابعاً هم‌میهن از کدام توافق در دسترس حرف می‌زند؟ مصوبه مجلس در سال 1399 راه توافق مجدد را نبسته بود؛ بلکه شرط بازگشت ایران به تعهدات را بازگشت طرف عهدشکن آمریکایی و اروپایی به تعهداتشان برای لغو تحریم‌ها قرار داده بود. اما در مقابل، دولت بایدن معتقد بود حالا که ترامپ از توافق خارج شده، همین خروج را مستمسکی برای باج‌خواهی فرابرجامی قرار دهد و ارائه تضمین معتبر به ایران برای لغو مؤثر تحریم‌ها را نپذیرد. با این وصف، نویسنده بدسابقه از کدام توافق در دسترس حرف می‌زند؟

خامساً بمباران تأسیسات هسته‌ای و ترور سرداران و دانشمندان کشورمان وسط مذاکرات بزک‌شده از سوی غربگرایان انجام شد و آن‌ها که ادعا می‌کردند هزار تا دو هزار میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی در راه است، شریک جنایت و عملیات فریب دشمن هستند، ولو اینکه مثلاً خود را به زرنگی بزنند و ادای آدم‌های طلبکار را دربیاورند!