استاندار مازندران، پس از اعتراضات گسترده عمومی، حرف سخیف خود را پس گرفت؛ اما افراطیون مدعی اصلاحات که بیکفایتی مدیریتیشان صدای همه مردم را درآورده، به تمجید از وی پرداختند!
مهدی یونسی، اخیراً مدعی شده بود: «تا وقتی مردم گرسنهاند؛ اعتقادی به حجاب و عفاف ندارم» (!) او البته به کجکارکردی دولت متبوعش در زمینه اقتصاد و معطل گذاشتن بسیاری از مدیریتهای اقتصادی به بهانه مذاکره با آمریکا که موجب تحمیل فشارهای اقتصادی به تولیدکنندگان و مردم شد، اشارهای نکرده بود. ضمن اینکه براساس این مغالطه واضح، میتوان زیرآب قانون و اخلاقیات و هنجارها را یکجا زد.
مرور سوابق رفتاری خصمانه افراطیون مدعی اصلاحات با علی لاریجانی و رویکرد متملقانه امروز با چاشنی «القای تغییرات ساختاری در شورای عالی امنیت ملی» به خاطر دبیری وی، نفاق آشکار این جماعت را نشان میدهد.
برخی افراطیون مدعی اصلاحات، چنان برای آقای لاریجانی غنج میروند و چنان وانمود میکنند که انگار، شیدای مادرزاد بودهاند و او هم به آنان اعتماد و ارادت دارد! اما واقعیت این است که افراطیون مدعی اصلاحات، بارها به لاریجانی حمله کرده و رفتاری کینهتوزانه داشتهاند.
۱. اخیراً بعضی غربگرایان امثال آقای زیدآبادی، مصاحبه آقای محصولی را مبنای نقد غیر منصفانه خود قرارداده اند. آنها تیترهای تحریف شده برخی رسانههای خودشان را مبنای نقد قرار دادهاند، در حالی که اگر زحمتی به خودشان میدادند، متن کامل مصاحبه را مطالعه میکردند، پاسخ خودشان را میگرفتند و نیازی به نقد نبود.
خانم مهاجرانی گفتهاند فیلم «پیرپسر» زخم را نشان میدهد تا درمان شود. اما آیا هر زخمنمایی، درمان است؟ این فیلم نه جسور، که مبتذل، تلخنما و ضدخانواده است با نمایش بیپروا از الفاظ رکیک، روابط مسموم و القای ناامیدی. «پیرپسر» گفتوگو نمیسازد، فرهنگ را میفرساید. فرهنگ نیازمند پالایش است، نه توجیه ابتذال با برچسب جسارت هنری. فضای فرهنگی را نه باید حذف کرد، و نه به حال خود رها؛ بلکه باید هدایتش کرد به سمت هنر متعهد و اخلاقمحور.