[یک] در منطق قرآن، نخستین مطالبه خدای متعال از حاکمان و مسئولان و مدیران جامعه اسلامی «اقامه نماز» است؛ «مطالبه اقتصاد اسلامی» و «سایر ارزش‌ها» در مراحل بعدی‌اند: 

الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ (حج، ۴۱ )

[دو] بر همین اساس بود که یکی از مهم‌ترین مطالبات امیرمؤمنان علیه‌السلام از دولتمردان خود، اهتمام به نماز و تلاش در جهت اقامه نماز بود. آن حضرت در نامه‌ای (نامه ۵۲) خطاب به همه استانداران و فرمانداران خود، (که البته هم امام جماعت بودند و هم امام جمعه؛ برخلاف مدل تحقق‌یافته در جمهوری اسلامی) ضمن ترسیم دقیق اوقات نمازهای پنج‌گانه، از آنان خواست که با دقت این اوقات را مراعات کنند و در نماز جمعه و جماعات مراعات حال اضعف مأمومین را داشته باشند و از جمله توصیه‌های او به هنگام انتصاب محمد بن ابی‌بکر برای حکومت مصر، توصیه و تأکید نسبت به نماز اول وقت بود: فرمودند همه کارها و برنامه‌های تو تابع مسئله نمازند. 

«صَلِّ اَلصَّلاَةَ لِوَقْتِهَا اَلْمُؤَقَّتِ لَهَا وَ لاَ تُعَجِّلْ وَقْتَهَا لِفَرَاغٍ وَ لاَ تُؤَخِّرْهَا عَنْ وَقْتِهَا لاِشْتِغَالٍ» (نهج‌البلاغه، نامه ۲۷)

نماز را در وقت معیّنش بخوان، چنین نباشد که هر وقت بیکار بودی آن را به موقع انجام دهی و هر وقت که مشغول کار بودی، آن را از وقت مقررش تأخیر اندازی! 

در عین حال این نکته بسیار مهم را گوشزد کردند که: «وَ اِعْلَمْ أَنَّ کُلَّ شَیْءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلاَتِكَ»

و بدان که هر چیزی از عملت تابع نماز است.

این جمله نیازمند تبیین است که ان‌شاءالله در فرصت مناسبی در این باره توضیحاتی را تقدیم خواهم کرد.

[سه] از جمله مهم‌ترین عوامل «شکل‌گیری هسته‌های مدافع فسادهای اخلاقی» در دل حاکمیت اسلامی، سهل‌انگاری در اقامه نماز و اکتفا به کارهای شکلی و صوری در این خصوص بوده است. نتیجه این سهل‌انگاری‌ها و ترک فعل‌ها را می‌توان در «نمایش‌های علنی و بدون واهمه‌ی فسق و فجور» نه فقط توسط فاسقان و فاجران؛ بلکه با بهره‌گیری از ابزارها و امکانات مدیریتی و فرهنگی و رسانه‌ای جمهوری اسلامی! مشاهده کرد. توضیح آنکه:

به تعبیر امیرمؤمنان علیه‌السلام، همه کارها و برنامه‌ها و فعالیت‌های حاکمان اسلامی، تابعی از نگاه آنان به نماز است. سهل‌انگاری در اقامه نماز، سهل‌انگاری در اقامه حجاب و عفاف، سهل‌انگاری در اجرای حدود الهی، سهل‌انگاری در برخورد با اشاعه شراب و قمار در جامعه، سهل‌انگاری در برخورد با ترویج و اجرای موسیقی‌های مبتذل، سهل‌انگاری در برخورد با فسادهای ریز و درشت اقتصادی و اداری، سهل‌انگاری در امر به معروف و نهی از منکر و...