بدبختی انسان امروز این است که به جای اینکه کتاب بخواند، به جای اینکه داستان و شعر و حکایت بخواند، به جای اینکه اوقات خود را با خانواده و چیزهای ارزشمند سپری کند، صبح تا شب مشغول تماشای «سریال» و «بلاگرهای اینستاگرام» است. تا دو دهه پیش، تلویزیون در دو سه شبکه خلاصه می‌شد و ماهواره و اینترنتی هم برای دسترسی فله‌ای به «سریال» وجود نداشت. در آن سال‌ها نهایت دسترسی مخاطب به سریال همان چند سریالی بود که در روز مشخصی از هفته به نمایش گذاشته می‌شد.
