شاید برای برخی عجیب باشد که چگونه ممکن است یک نهاد امنیتی در ایران، رسماً عملکرد منفی و ضد امنیتی چهار روزنامه "هم میهن، سازندگی، شرق، اعتماد" را تحت عنوان (بیشترین محتوای آسیب زننده به عناصر قدرت جمهوری اسلامی) منتشر کند؛ اما همان روزنامه‌ها همچنان به کار خود ادامه می‌دهند! شاید سوال کنند اگر چنین است، خب چرا درش را تخته نمی‌کنند؟!
جدا از اینکه برخی از مسئولان کشوری وظایف خود را به دلایل تنبلی، مصلحت‌های نادرست، حفظ موقعیت، دوری از سرزنش و تنش و... درست انجام نمی‌دهند، باید مصلحت‌های حقیقی را هم در نظر گرفت.
می‌دانم که بیان این مطلب برای برخی مثل آفتاب روشن است و برای برخی مثل شب تاریک، قابل دیدن نیست. اما برای اینکه جزئی از اتمام حجت قبل از ظهور وقایع باشم، سخن می‌گویم.
این یادداشت خطابی به رئیس جمهور منتخب دارد؛ اما در واقع همه‌ی ما خطاب این تذکر هستیم؛ همه‌ی ما...
فارغ از اینکه برخی سخنان و رفتارهای آقای دکتر پزشکیان نشان می‌دهد که ممکن است دشمنان داخلی و خارجی، ایشان را در برخی موارد فریب بدهند، باید بگویم که حتی در مواردی که قطع به یقین بدانیم که مسئله‌ی حق کدام است و ناحق کدام، باز هم معلوم نیست از خطا و گناه مصون بمانیم...
مقدمه‌ام را با یکی از مطالب آقای محمد ایمانی مطرح می‌کنم که در کانال ایشان منتشر شد:
کار ظریف، همچنان که سوتی است، نشانگر باطن نگاه برخی سیاست‌بازان به شخصیت‌هاست.
همان‌ها که از خاتمی و هاشمی و روحانی و عارف و... مجسمه اصلاحات ساختند؛ اما هر وقت که آنها کمترین استقلال رأی نشان دادند، عناوین توهین‌آمیزی مثل عالی‌جناب سرخ‌پوش قتل‌های زنجیره‌ای، سرکوبگر و خودکامه، اردک فلج، سلطان حسین بی‌عرضه، رحم اجاره‌ای و دولت اجاره‌ای، اصلاح‌طلب قلابی و برانگیخته نهادهای امنیتی نثارشان کردند.
