وصیت‌نامه شهید ساروخانی: 

بخشی از وصیت نامه شهید عباس درستکار:

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و درود به امام زمان (عج) و نایب بر حقش، خمینی بت‌شکن و همچنین درود و سلام به تمامی رزمندگان سلحشور اسلام و امت حزب‌الله ایران.

با اینکه خداوند این همه نعمت به ما عطا کرده، ما نتوانسته‌ایم آن‌گونه که باید در راه او خدمت کنیم.

پدر و مادر عزیزم! شما بزرگ‌ترین نعمت‌های خداوند بودید. با تمام سختی‌ها و مشکلات، مرا بزرگ کردید و به این سن رساندید؛ اما من نتوانستم زحمات شما را جبران کنم.

«شهید رجب پریمی» نهم اردیبهشت ۱۳۳۱ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. بنا بود. سال ۱۳۵۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن‌ماه ۱۳۶۴ در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به سینه و گردن، شهید شد. مدفن وی در گلزار شهدای فردوس‌رضای زادگاهش واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به رهبر کبیر انقلاب امام خمینی و با سلام به خدمت پدر و مادر عزیزم.

پدر و مادر عزیزم! من از شما خیلی تشکر می‌کنم که من را بزرگ کردید و تحویل جامعه دادید پدر و مادر گرامی‌ام! مردم شاید فکر کنند که من به خاطر آینده‌ی خود و به خاطر مقام به انقلاب خدمت می‌کنم. به خدا قسم که من می‌خواهم به جامعه [خود] خدمتی کرده و وظیفه‌ی خود را به جای آورم.

ای انسان‌ها! بدانید که بنده عاشقم و در این مسیر باید از مرگ، استقبالی سرخ نمایم، نه اینکه مرگ، مرا زبون و بیچاره در برگیرد و در این مسیر به دنبال مرگ می‌روم و این مرگ است که فرار می‌کند.

بنده این مرگ را دوست دارم، چرا که آن شهادت در راه خداوند است، مرگی سرخ در راهی سبز و برای هدفی سپید، و این است که مرا این‌گونه شیفته و واله کرده است، چون تنها راه رسیدن به آن معشوق حقیقی، شهادت است.

ای کسانی که این وصیت‌نامه را می‌شنوید و می‌خوانید! بدانید و آگاه باشید که دنیا محل انتخاب است! همه چیز وجود دارد و تو می‌توانی یکی را، فقط یکی را انتخاب کنی!

وصیت‌نامه خلبان شهید احمد کشوری:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا شیطان را از ما دور کن

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند

روبه صفتان زشت‌خو را نکشند

پایان زندگی هر کسی به مرگ اوست

جز مرد حق که مرگش آغاز دفتر اوست

1. و آن کسی که در راه خدا کشته شد، مرده نپندارید؛ بلکه او زنده ابدیست؛ لکن همه شما این حقیقت را درک نخواهید یافت.

2. پاسدارم و هرگز نکنم پشت به میدان... گر سر برود، من نروم از سر پیمان 

3. کم کم احساس می‌کنم می‌توانم شاهد زیبای شهادت را در آغوش خود بفشارم و تا ابد ازخود جدا نکنم.

4. این شهادت به زودی نصیب من خواهد شد؛ ولی آیا کشته شدن مرا می‌توان شهادت نامید! به خدا نا امید نیستم.

5. شهادت یک انتخاب است. انتخابی آگاهانه و مشتاقانه. حرکتی است شتابدار بسوی معشوق که نصیب هر کسی نمی‌شود، پس گریه بر شهید جایز نیست.

به تاریخ 19/10/1359 شمسی ساعت 10:10 شب چند سطری وصیت‌نامه می‌نویسم: هر شب ستاره‌ای را به زمین می‌کشند و باز این آسمان غم‌زده، غرق ستاره است، مادر جان می‌دانی تو را بسیاردوست دارم و می‌دانی که فرزندت چقدر عاشق شهادت و عشق به شهیدان داشت.

مادر، جهل حاکم بر یک جامعه، انسان‌ها را به تباهی می‌کشد و حکومت‌های طاغوت، مکمل‌های این جهل‌اند و شاید قرن‌ها طول بکشد که انسانی از سلاله پاکان زائیده شود و بتواند رهبری یک جامعه سردرگم و سر در لاک خود فرو برده را در دست گیرد و امام، تبلور ادامه‌دهندگان راه امامت و شهامت و شهادت است.