امام حسین(ع): تجربه‌های طولانی و مکرر، نیروی عقل را افزایش می‌دهد. 

 (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۲۸)

 

امام جعفر صادق (علیه‌السلام): همه خیر در خانه‌ای نهاده شده و کلیدش را زهد و بی‌رغبتی به دنیا قرار داده‌اند. 

 (اصول کافی، ج 3، ص 194) 

امام حسین علیه‌السلام: 

با گذشت‌ترین مردم آن است

 که در موضع قدرت، عفو کند. 

(کشف الغمه، ج ۲، ص 29) 

امیرالمومنین علی علیه السلام: روزه نفس از لذت‌های دنیایی، سودمندترین روزه‌ها است. 

 (غرر الحکم، ج 1، ص 416، ح 64) 

امام علی علیه‌السلام: خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن، اخلاص خلق را بیازماید. 

 (نهج‌البلاغه، حکمت 252) 

امام صادق علیه السلام: 

خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنی و فقیر) مساوی گردند. 

 (من لایحضره الفقیه ج 2، ص 73، ح 1766) 

امام سجاد علیه‌السلام: 

هرکس برای رضا و خشنودی خداوند ازدواج نماید و با خویشان خود صله‌رحم نماید، خداوند او را در قیامت سربلند می‌گرداند. 

 (مشکاه الأنوار، ص ۱۶۶) 

امام مهدی (عج): منم که زمین را از عدالت لبریز می‌کنم، چنان که از ستم آکنده است. 

(بحار الأنوار، ج ۵۲، ص2) 

امام حسین علیه‌السلام: هرکس حق معبودیت خدا را به‏جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می‌کند. 

 (بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴)

امام جواد علیه‌السلام: ملاقات و دیدار با دوستان و برادران [خوب]، سبب صفای دل و نورانیّت آن می‌گردد و موجب شکوفایی عقل و درایت خواهد گشت؛ گرچه در مدّت زمانی کوتاه انجام پذیرد. 

 (بحارالانوار، ج۷۱، ص۳۵۳)