امام جواد(ع): ملاقات و دیدار با دوستان و برادران [خوب]، سبب صفای دل و نورانیّت آن می‌گردد و موجب شکوفایی عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانی کوتاه انجام پذیرد.  

(بحارالانوار، ج71، ص353)

 

امام حسین علیه‌السلام: هرکس از زیاد شدن عمرش و فراوانی رزق و روزی‌اش شادمان می‌شود، پس با خویشاوندان خود ارتباط داشته و صله‌رحم کند. 

 (عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۴۴) 

امام حسین(ع): شکر و سپاس از نعمت‌های گذشته، نعمت‌های آینده را در پی دارد.  

(نزهة الناظر، ص. ۸۰)

 

امام حسن عسکرى علیه السلام: رسیدن به خداوند عزوجل، سفرى است که جز با نشستن بر مرکب شب، پیموده نشود. 

 (بحارالانوار، ج 78، ص379)

 

امام حسین(ع): شرافت در پارسایی است و قناعت، راحتی بدن را در پی دارد. 

(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۲۸)

 

امام حسین(ع): تجربه‌های طولانی و مکرر، نیروی عقل را افزایش می‌دهد. 

 (بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۲۸)

 

امام جعفر صادق (علیه‌السلام): همه خیر در خانه‌ای نهاده شده و کلیدش را زهد و بی‌رغبتی به دنیا قرار داده‌اند. 

 (اصول کافی، ج 3، ص 194) 

امام حسین علیه‌السلام: 

با گذشت‌ترین مردم آن است

 که در موضع قدرت، عفو کند. 

(کشف الغمه، ج ۲، ص 29) 

امیرالمومنین علی علیه السلام: روزه نفس از لذت‌های دنیایی، سودمندترین روزه‌ها است. 

 (غرر الحکم، ج 1، ص 416، ح 64) 

امام علی علیه‌السلام: خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن، اخلاص خلق را بیازماید. 

 (نهج‌البلاغه، حکمت 252)