امام صادق(علیه السلام): به دوستت اعتمادِ مطلق مکن؛ زیرا زمین‌خوردن و ازپای‌درآمدن بر اثر دلباختگی و اعتماد همه‌جانبه، درمان و جبرانی ندارد.  

(تحف‌العقول، ص۳۵۷)

 

امام حسین(ع): در پشت سر برادر ایمانی خود، حرف‌هایی بزن که دوست داری در غیاب تو، آن سخنان زده شود.  

(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۲۷)

 

رسول خدا(ص): مردمی از مشرق قیام می‌کنند و زمینه حکومت مهدی را فراهم می‌آورند.  

(کنزالعمّال، ح ۳۸۶۵۷)

 

امام علی علیه‌السلام: وفاق و موافقتِ زیاد [نشانه] نفاق است؛ مخالفتِ زیاد [نشانه] دشمنی است. 

 (غرر الحکم: 7083 و 7084) 

امام رضا(علیه السلام): «امام» مونسی دلسوز، پدری مهربان و برادری همدل است.  

(مسند الامام الرضا علیه‌السلام / ج ۱/ ص ۶۹)

 

امام جواد(ع): ملاقات و دیدار با دوستان و برادران [خوب]، سبب صفای دل و نورانیّت آن می‌گردد و موجب شکوفایی عقل و درایت خواهد گشت، گرچه در مدّت زمانی کوتاه انجام پذیرد.  

(بحارالانوار، ج71، ص353)

 

امام حسین علیه‌السلام: هرکس از زیاد شدن عمرش و فراوانی رزق و روزی‌اش شادمان می‌شود، پس با خویشاوندان خود ارتباط داشته و صله‌رحم کند. 

 (عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۴۴) 

امام حسین(ع): شکر و سپاس از نعمت‌های گذشته، نعمت‌های آینده را در پی دارد.  

(نزهة الناظر، ص. ۸۰)

 

امام حسن عسکرى علیه السلام: رسیدن به خداوند عزوجل، سفرى است که جز با نشستن بر مرکب شب، پیموده نشود. 

 (بحارالانوار، ج 78، ص379)

 

امام حسین(ع): شرافت در پارسایی است و قناعت، راحتی بدن را در پی دارد. 

(بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۱۲۸)