وقتی با جوانان هستم و در محیط جوان قرار دارم، احساس من مثل احساس کسی است که در هوای صبحگاه تنفس می‌کند، احساس تازگی و طراوت می‌کنم. آن چیزی هم که معمولا در ملاقات با جوانان، اول بار به ذهن من می‌رسد و بارها به آن فکر کرده‌ام، این است که آیا اینها خودشان می‌دانند که چه ستاره‌ای در جبینشان می‌درخشد؟ من این ستاره را می‌بینم؛ اما آیا خودشان هم می‌بینند؟ ستاره‌ی جوانی، ستاره‌ی بسیار درخشان و خوش‌طالعی است. اگر جوانان این گوهر قیمتی و بی‌نظیر را در وجود خودشان حس کنند، فکر می‌کنم که ان‌شاءالله از آن خوب استفاده خواهند کرد.
آقای رهگذر، انصافاً برنامه‌ی کم‌نظیری است. برنامه‌ی بسیار خوبی است. نمی‌دانم شما خانم‌ها و آقایان، اصلاً وقت دارید این برنامه را بشنوید؟ … پس ببینید که می‌شود! البته ایشان برای آماده‌سازی و پخش این برنامه، از عناصر و عوامل گوناگونی استفاده کرده‌اند. من نمی‌دانم سازنده‌ی این برنامه کیست. همین‌قدر می‌دانم که نویسنده، آقای رهگذر است. از سازنده‌ی برنامه هم -هر که هست- اگر اینجا حضور ندارند، باید جداگانه تشکّر کرد. اما ایشان -آقای رهگذر- نوشته‌اند و انصافاً هم بسیار خوب نوشته‌اند. البته در خصوص این برنامه، تذکّرات و انتقاداتی هم دارم که بعداً به خودشان عرض خواهم کرد.
در باب جاذبه‌ها هم، معلوم است که اعتقاد من چیست. یک وقت به چند تن از برادران که اینجا هم حضور دارند، گفتم: «اگر بنا شد فیلم یا برنامه‌ای حزب‌الّلهی باشد، عقیده‌ی من این نیست که اُمّل و بی جاذبه و بد و قدیمی و تکراری باشد؛ نه. بنده معتقدم
بر مسئولین ذیربط واجب است که به متخصصین بیگانه که گاهی در بعضی از مؤسسات کشور اسلامی کار میکنند، دستور دهند که از تظاهر به اموری مثل شرابخواری، خوردن گوشتهای حرام خودداری کنند و آنان را از خوردن علنی آنها منع نمایند؛ ولی اموری که با عفت عمومی منافات دارد، بههیچوجه نباید به آنان اجازهی انجام آن داده شود. بههرحال، از طرف مسئولین ذیربط باید تدابیر مناسبی در این باره اتخاذ شود.
