اهداف این طرح، نابودی توان هسته‌ای جمهوری اسلامی، تضعیف ساختار نظامی کشور به‌ویژه صنایع موشکی، دامن‌زدن به اغتشاشات داخلی، ورود گروه‌های تروریستی از مرزهای غربی و شرقی، ایجاد تنش و آشوب هم‌زمان در پنج نقطه کلیدی کشور و در نهایت انهدام کامل زیرساخت‌های نظامی و هسته‌ای ایران عنوان شده که دشمن در تمام این موارد ناکام ماند.

به‌واسطه‌ی آمادگی اطلاعاتی نیروهای امنیتی و رصد مستمر تحرکات دشمن، امکان نفوذ گروه‌های تروریستی به کشور عملاً خنثی شد. همچنین تلاش برای سازمان‌دهی اغتشاش در تهران نیز با هوشیاری مردم و حمایت جمعی از امنیت ملی ناکام ماند.

از جمله عوامل ناکامی دشمن در این جنگ  با توجه به بازدارندگی فعال و تثبیت قدرت منطقه‌ای ایران، توسعه زیرساخت‌های فناورانه کشور است. به عنوان نمونه مقاوم‌سازی تأسیسات هسته‌ای و نظامی، طراحی سامانه‌های پدافندی داخلی و تقویت زیرساخت‌های سایبری و ارتباطی موجب شد دشمن نتواند به اهداف زیرساختی خود دست یابد. اینک در وضعیتی قرار داریم که عمق راهبردی کشور در سال‌های اخیر از سطح دفاع صرف فراتر رفته و می‌توان گفت اکنون به مرحله «بازدارندگی فعال» رسیده‌ایم. 

این تغییر راهبرد، بر اساس تحلیل‌های چند سال اخیر، نیازمند ترکیب عملیات میدانی، اطلاعاتی و سایبری است که در جریان این نبرد به‌خوبی محقق شد. «هم‌افزایی عملیاتی میان قدرت موشکی، اشراف اطلاعاتی و نفوذ سایبری» باعث شد تا معادله جنگ تغییر کرده و ابتکار عمل به دست جمهوری اسلامی بیفتد.

البته نباید از جنگ شناختی و روانی غافل ماند. نبرد رسانه‌ای دشمن، از طریق تهاجم روایتی و مهندسی ذهنی افکار عمومی، یکی از اضلاع این جنگ ترکیبی بود که آنهم با هوشیاری جبهه فرهنگی انقلاب، از جمله نخبگان دانشگاهی و رسانه‌ای کشور، مهار شد.

روایت صحیح این جنگ و نیز دستاوردهای آن همچنین تبیین اهمیت مقاومت و آمادگی مردم برای مقابله با دشمن و جنگ احتمالی آینده، از جمله مواردی است که می‌بایست مسئولان امر جهاد تبیین به آن توجه داشته باشند.