ششم شهریور ۱۴۰۴، وزرای خارجه سه کشور اروپایی عضو برجام (انگلیس، فرانسه و آلمان) با ارسال نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل، رسماً آغاز فرآیند فعال‌سازی مکانیسم حل و فصل اختلافات مندرج در بندهای ۳۶ و ۳۷ توافق هسته‌ای (برجام) را اعلام کردند. در حالی که باید توجه داشت تحریم های یک جانبه آمریکا حداکثری است و فشار جدیدی بر کشور وارد نمی شود؛ چراکه راهبرد فشار حداکثری یا به تعبیر رسانه های غرب «maximum pressure campaign»، آخرین ترکش و تیر جهان سرمایه داری و استعماری غرب بود که در پاییز 1399 اعمال شده بود. مقام معظم رهبری نیز در نوروز 1400 درباره فشار حداکثری تصریح فرموده بودند فشار حداکثری برای ضعیف کردن ایران طراحی و اعمال شد تا ایران در موضع ضعف ناچار شود به خواسته های مستکبران تن دهد. اما شکست خوردند و به مقاصد خودشان نرسیدند. 

فرصت مناسبی است تا مروری به اعترافات آمریکایی ها مبنی بر شکست فشار حداکثری داشته باشیم تا از تأثیر جو روانی مکانیسم ماشه جلوگیری کنیم.

رابرت مالی، نماینده آمریکا در امور ایران مرداد سال گذشته در گفتگویی، ضمن اذعان به شکست تحریم‌های ظالمانه و فشارهای ضد انسانی آمریکا علیه ایران، ادعای تکراری دولت جو بایدن درباره آمادگی واشنگتن برای بازگشت به برجام در صورت «تعهد ایران به تعهداتش» را تکرار کرد. این نماینده ویژه دولت بایدن گفت: «ببینید ما یک وضعیتی را به ارث برده‌ایم که رئیس‌جمهور بایدن تصمیم گرفته که به آن پایان دهیم، وضعیتی که طی آن کارزار فشار حداکثری که دولت ترامپ علیه ایران اعمال کرده بود، به طرز وحشتناکی شکست خورد و این به طرز بدی به منافع ایالات متحده آسیب زده است.»

نیوزویک نیز در یادداشتی به قلم «دانیل دیپتریس» عضو اندیشکده آمریکایی اولویت‌های دفاعی، نوشت: «اگر راهبرد فشار حداکثری با هدف وادارسازی ایران به پذیرش تمام و کمال خواسته‌های آمریکا طراحی شده باشد، در آن صورت این راهبرد کاملاً شکست خورده است؛ سیاست فشار حداکثری که «برایان هوک» هم به اجرا گذاشت، بر پایه یک فرضیه بسیار مبهم بنا نهاده شده بود.»

پایگاه «بیزنس اینسایدر» در گزارشی به موضع‌گیری دولت آمریکا در قبال برجام پرداخت و نوشت: «جو بایدن با وجود ادعا برای بازگشت به توافق هسته‌ای، از زمان روی کار آمدن خود اقدامی برای بازگشت به این توافق انجام نداده است.» در این گزارش آمده است: «زمانی که در سال ۲۰۱۸ دولت وقت آمریکا از توافق هسته‌ای خارج شد، ایران به این توافق پایبند بود؛ ترامپ به عنوان بخشی از کمپین فشار حداکثری، تحریم‌ها علیه ایران را با هدف ایجاد توافقی بهتر احیا کرد.»

نویسنده این گزارش، رویکرد ترامپ در قبال ایران را «شکست حداکثری» توصیف کرده و می‌نویسد: «طرح ترامپ شکست حداکثری بود و پاسخی قابل پیش‌بینی دریافت کرد؛ تهران خیلی زود اقدام به راه اندازی مجدد برنامه هسته‌ای خود کرد و از جمله غنی‌سازی اورانیوم بیش از حد توافق شده را آغاز کرد.