شبهه:

نمی‌توان با تکنولوژی مخالفت کرد؛ چنان‌که تجربه مخالفت با آزادی ماهواره در ایران شکست خورد.

پاسخ:

1. بشر در دوره‌های مختلف، به‌ویژه بعد از رنسانس غرب، با بهره گرفتن از عقل و علم و تلاش توانسته است وسایل و ابزار جدیدی را فراهم آورده، زمینه‌ساز گسترش رفاه و آسایش شود. با این حال، همان‌گونه که فناوری و ابزار نوین، می‌تواند در جهت مثبت و تعالی انسان قرار گیرد و آبادانی و هدایت را به‌ارمغان آورد، همچنین می‌تواند در جهت منفی و تباهی آدمی، و موجب ویرانگری و ضلالت بشریت باشد (مانند سلاح‌های اتمی و میکروبی). بنابراین پذیرش هرگونه تحول و فناوری نوین، به‌بهانه اقتضای علم و پیشرفت، صحیح نیست.

2. بسیاری از تکنولوژی‌ها، ذاتاً مشکل ندارند؛ بلکه مدیریت و نحوه استفاده از آن‌هاست که می‌تواند مشخص کند آیا استفاده از آن‌ها مفید است یا مضر. بر این اساس، استفاده از برخی شبکه‌های ماهواره‌ای و سکوها و سایت‌های فضای مجازی در صورتی که دولت‌های متخاصم و جریان‌های فاسد، آن‌ها را اداره کنند، مضر است و باید جلوگیری شود. 

3. به‌صورت خاص درباره موضوع ماهواره، مقام معظم رهبری به‌صراحت مطالبی فرمودند که پاسخ‌گوی برخی شبهات است. ایشان در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۷۸، به‌مناسبت، به مفاسد آزادی ماهواره اشاره، و از تصویب قانون ممنوعیت ماهواره توسط مجلس شورای اسلامی تمجید کرده، با قاطعیت، خواستار تداوم اجرای این قانون شدند. ایشان در همین راستا، در پاسخ به این شبهه که "چون تا چند سال دیگر می‌توان بدون بشقاب، تصاویر ماهواره را دریافت کرد، پس ماهواره را آزاد کنیم"، فرمودند: این منطق صحیح نیست و باید نتیجه احتمال و پیش‌بینی مذکور، تلاش برای پیدا کردن و تدارک راه‌های جدید جهت جلوگیری از نفوذ ماهواره باشد. متن گفته‌های ایشان به‌دلیل اهمیت ذکر می‌شود: «امروز سلطه‌گران در همه‌جای دنیا ـ هرجایی به‌تناسب در فکر سلطه فرهنگی‌اند؛ یک نمونه‌اش هم همین ماهواره است که حالا باز هم می‌بینم بحث ماهواره را مطرح کرده‌اند. این منطق درست نیست که ما بگوییم چون تا پنج سال دیگر فناوری ماهواره پیشرفت خواهد کرد و بدون بشقاب هم مردم ممکن است تصاویر ماهواره را بگیرند، پس، از حالا جلویش را باز کنیم! این منطق، منطق صحیحی نیست. آن کسی که این منطق را مطرح می‌کند، باید بگوید برای جلوگیری از آن [فناوری جدید هم]، چه کار تازه‌ای باید کرد. این منطق و استدلال، این‌گونه باید نتیجه بدهد. البته دشمن، فناوری را پیشرفته می‌کند. در مقابل، شما باید فکر کنید که با تطوّر و پیشرفت فناوری ماهواره، چه کارهایی را می‌توانید انجام دهید تا از نفوذ ماهواره جلوگیری کنید. اما این استدلال که چون دشمن پیشرفت می‌کند، پس ما بیاییم هر مانعی را از جلوی راهش برداریم، منطقی نیست. این مانع، علی‌العجاله مانع است. مثل این است که دشمن تا مرزهای ما پیش آمده، آن وقت بگوییم ما که نمی‌توانیم بیشتر از دو ساعت مقاومت کنیم، پس برویم! نه آقا! این دو ساعت را مقاومت کنید؛ شاید پیروز شدید. این چه حرفی است؟! قانون ممنوعیت ماهواره ـ که مجلس شورای اسلامی، چند سال قبل از این، آن را تصویب کرد ـ یک قانون کاملاً درست و بجا بود. حداقلش این است شما توانسته‌اید چند سال این نفوذ را به عقب بیندازید و إن‌شاءالله باز هم خواهید توانست». متأسفانه به‌دلیل رویکرد فرهنگی حاکم بر آن دوره و انفعال جریان دینی و انقلابی، به‌رغم منع قانونی استفاده از ماهواره و توان جلوگیری از پخش آن، در مرحله عمل، استفاده از ماهواره گسترش پیدا کرد و طبعاً تبعات منفی آن نیز ـ که بسیار بیشتر از ثمرات محدودش بود ـ دامنگیر جامعه اسلامی ایران شد. نکته جالب آنجاست که بعد از حدود 23 سال از این سخنان، هنوز بدون بشقاب، شبکه‌های ماهواره‌ای دریافت نمی‌شود!